Cyric

Bóstwo
Cyric ściskający Ostrze Brzytwy
Cyric
Tytuł(y)	Książę Kłamstw, Ciemne Słońce, Czarne Słońce
Symbol	biała czaszka bez żuchwy na czarnym lub fioletowym rozbłysku
Plan Ojczysty	Pandemonium/Kokytus/Strzaskany Zamek; Najwyższy Tron/Strzaskany Zamek
Ranga mocy	Większe bóstwo
Charakter	chaotyczny zły
Dziedziny	morderstwa, kłamstwa, intrygi, oszustwa, iluzja
Domeny	chaos, iluzja, oszustwo, zło, zniszczenie
Ulubiona broń	Ostrze Brzytwy (miecz długi)
Sojusznicy	brak
Wrogowie	Bane, Kelemvor, Mystra, Torm, Leira
Zwierzchnik	brak

- Nowy bóg jest zawsze niesubtelny, nadmiernie pochopny i nieperfekcjonistyczny w zrozumieniu tego co dzierży i nad czym próbuje zapanować.
-Rhauntides, Mędrzec z Głębokiej Doliny

Cyric (sir-ik) jest małostkowym, skoncentrowanym na sobie bóstwem, ze skłonnością do megalomanii i wywyższania siebie ponad inne bóstwa. W całym Faerunie uzyskuje znaczny posłuch - przeklęte promieniowanie Ciemnego Słońca przyciąga wygłodniałych władzy śmiertelników niczym płomień ćmy, i tak samo ich pochłania. Cyric postradał niegdyś zmysły, lecz zdołał jakoś stłumić boskie szaleństwo i nie utrzymuje już, że jest najpotężniejszym ze wszystkich bóstw. Książę Kłamstw uwielbia snuć sieci oszustw, które doprowadzają do unicestwienia zarówno śmiertelników jaki i bóstw, stawiając przeciwko sobie przyjaciół oraz kochanków. Od czasu swego wyniesienia przybrał już wiele postaci: krwawego widma, chmury trującego dymu, nagłego mroku zawierającego widmowe obrazy wirujących ludzkich czaszek i uporczywie patrzącej pary ludzkich oczu. Powszechnie uważa się jednak, że jego prawdziwą formą jest postać szczupłego mężczyzny z błyszczącymi, ciemnymi oczami i kredowobiałą skórą. Kościół Cyrica jest powszechnie (i zasłużenie) znienawidzony w Faerunie, ponieważ jego wyznawców oskarża się o sianie niezgody i dokonywanie morderstw. Wierni bóstw o dobrym charakterze nienawidzą kościoła Cyrica za ohydne czyny jego członków, a bóstw neutralnych, czy niewierzący za intrygi, morderstwa i spory, jakie zawsze przynoszą ze sobą gorliwi słudzy Cyrica. Wyznawcy bóstw o złym charakterze postrzegają kościół tego bóstwa jako opętanych żądzą władzy i zagrożenie dla własnych wpływów - Książę Kłamstw udowodnił już bowiem, że zdolny jest niemal do wszystkiego, łącznie z zabiciem konkurencyjnych bóstw, których mocy pożąda. Kapłani Cyrica modlą się o czary w nocy, po wschodzie księżyca, kiedy promieniowanie Ciemnego Słońca jest najmocniejsze. Kościół tego bóstwa obchodzi niewiele świąt, uroczyście nie celebruje nawet rocznic wyniesienia Cyrica do boskiego statusu, ponieważ to honorowałoby również Mystrę (dla wyznawców owego boga "Ladacznicę") i sugerowało, że Cyric nie cieszy się nieśmiertelnością na zawsze. Jednak za każdym razem, gdy którejś ze świątyń uda się uzyskać ważnego jeńca, przeznaczonego na ofiarę, wysocy kapłani ogłaszają Dzień Ciemnego Słońca, by podkreślić znaczenie tego wydarzenia. Zaćmienia zawsze uważane są za święte i często czczone rytualnymi ucztami, gorączkowymi modłami oraz morderstwami paladynów lub wysokich kapłanów Lathandera.

Historia/związki

Symbol Cyrica

Cyric, kiedyś śmiertelnik, został wyniesiony do boskiego stanu przez Ao w wyniku Czasów Kłopotów, w roku 1358 RD, tak samo jak Midnight (Mystra). Po wyniesieniu zagarnął dziedziny Bane'a, Myrkula i Bhaala, w większości nawracając ich wyznawców na swoją wiarę, a następnie, korzystając z mocy Maski, zmienionego w miecz Bożej Plagi, zabił Leirę, Panią Mgieł. Dziesięć lat później, w 1368 RD, Cyric stworzył Cyrinszadę, księgę wielkiej mocy, która obwołała go Jedynym Prawdziwym Bóstwem, i popełnił błąd czytając ją. Błąd ten kosztował go utratę zmysłów oraz byłej dziedziny Myrkula na rzecz Kelemvora, śmiertelnika, z którym Cyric poszukiwał niegdyś przygód. Co więcej, Oghma i Maska zaczęli spiskować ze sobą, by stworzyć kolejną księgę, Prawdziwego życia Cyrica, co udaremniło intrygi Ciemnego Słońca - chociaż wcześniej zniszczeniu uległa większa część Twierdzy Zhentil. Jednak Maska, pochwycony w sieć własnych knowań, również przeczytał Cyriszniadę, co pozwoliło Cyricowi wykraść mu dziedzinę intryg wraz z odrobiną boskiej mocy Mistrza Wszelkich Złodziei. Rok później, w 1369 RD, Cyric został uznany przez trybunał bóstw za niewinnego ze względu na niepoczytalność, która doprowadziła do zaniedbania boskich obowiązków szerzenia sporów i niezgody. Jego wybraniec, były Calishyta, kupiec imieniem Malik, umożliwił mu przeczytanie Prawdziwego Życia Cyrica, dzięki czemu bóg odzyskał zmysły. W tej sytuacji trybunał większych bóstw uznał Cyrica winnym zarzucanych mu zbrodni, lecz pozwolił mu zachować boski status. Obecnie Cyric nadal snuje mordercze intrygi, jak zawsze chętny podkopać autorytet podobnych mu bóstw i zniszczyć wszystko, co uchodzi za cenne w świecie śmiertelników. Nie ma żadnych sojuszników, chociaż od czasu do czasu udaje, że współpracuje z innymi bóstwami po to, by upewnić się o ich ostatecznym upadku. Książę Kłamstw nienawidzi zwłaszcza Mystry i jej byłego kochanka Kelemvora. Dokonał na nich małej zemsty, konstruując szczelinę, która na zawsze pochłonęła ich śmiertelną miłosną więź. Za największe zagrożenie dla siebie uważa natomiast Bane'a. Gotująca się wojna między tymi władcami zła może pogrążyć w chaosie cały Faerun.

Dogmat

Śmierć tym, którzy przeciwstawiają się Cyricowi. Pokłoń się przed nim i złóż mu ofiarę krwi z tych, którzy nie wierzą w jego boskość. Bądź posłuszny tym którzy mają władzę, lecz zabijaj słabych. Nieś śmierć zaprowadzającym pokój, porządek lub prawo, bo tylko Cyric jest prawdziwym władcą i każda inna władza musi być obalona. Nie wzbudzaj otwartego buntu, ponieważ maszerujące armie prowokuję fałszywe bóstwa do działania. Zabijaj wrogów po kolei i utrzymuj lud w ciągłym strachu, niepewności i niezgodzie. Każda metoda i środek jest usprawiedliwiony, jeżeli prowadzi do upragnionego celu.

Kler i świątynie

Eragyn - kapłanka Cyrica w Wodospadach Sztyletu w stroju liturgicznym

Kapłani Ciemnego Słońca zobowiązują się wszczynać spory i wszędzie dokonują morderstw, by lud bał się i wierzył w Cyrica. Wspierają władców skłonnych do okrucieństwa i dążących do stworzenia imperium, ale w każdym kraju gotowi są wziąć udział w intrydze. Unikają wpędzania królestw w otwarte wojny, ponieważ to przydaje czci jedynie Tempusowi, bogowi wojny. Idealny wyznawca Cyrica zawsze składa obietnice bez pokrycia. W rzeczywistości kapłani spędzają większość czasu na spiskowaniu przeciwko sobie nawzajem, każdy z nich pragnie bowiem wzmocnić swą osobistą władzę w niekończącej się walce koterii przeciwko koterii.

Aby jeszcze bardziej pogorszyć tę sytuację, w czasie swego szaleństwa Cyric przemawiał do wiernych kapłanów, lecz bynajmniej nie jednym głosem. Ponieważ wszyscy się go boją i wszyscy wierzą, że to, co mówi, jest Jedyną Prawdziwą Drogą, jego słowa spowodowały, iż wiele świątyń wyznaczyło sobie sprzeczne cele. Należy przy tym pamiętać, że kapłani tego bóstwa równie często chwytają za noże, co zachęcają do pokonania innych religii. Świątynie Cyrica są jątrzącymi się wrzodami zła.

Znacznie różnią się od siebie wyglądem, co odzwierciedla chaotyczną naturę bóstwa. Wiele jest ukrytych w jaskiniach lub już istniejących budowlach, w tym w porzuconych budynkach, walących się kanałach i zapomnianych lochach, z których w nierównych odstępach czasu dobiegają przeraźliwe krzyki. Wiele z tych kompleksów służyło wcześniej za świątynie Bhaala, Bane'a lub Myrkula i dlatego przypominają ciemne, zakazane twierdze Czarnego Pana, ukryte siedziby Pana Morderstw lub podobne grobowcom groty Pana Kości. Wspólny wszystkim jest krwawy ołtarz ofiarny i wielka sala, w której lokalny wysoki kapłan morze rzucać gromy na zebranych wyznawców.

Kiedy kapłani Cyrica nie przebierają się, by móc się swobodnie poruszać wśród mieszkańców Faerunu, ubierają się w czarne lub ciemnoczerwone szaty ściągnięte w pasie i pozbawione kapturów. Noszą również srebrne bransolety lub obręcze na nadgarstki (zazwyczaj z symbolem Cyrica), co oznacza, iż uznają się za niewolników Czarnego Słońca. Niektórzy z nich w wielkie święta malują symbol swego bóstwa nawet na policzkach i czole. Książę Kłamstw nie uznaje jednego patriarchy, który mógłby rządzić całym kościołem, chociaż kilku potężnych kapłanów uważa, że to im bóg wyznaczył taką rolę.

Konflikty takie wywodzą się z czasów, gdy Cyric w swym szaleństwie celowo stawiał przeciwko sobie swoich wiernych. Mimo że przestał robić to otwarcie, schizmy wewnątrz kościoła nie zostały zaleczone, a chaotyczna natura wyznawców powoduje, że mało prawdopodobne jest, by kiedykolwiek to nastąpiło. W większości frakcji dominują kapłani Cyrica, chociaż ważną rolę odgrywają również zaklinacze, czarodzieje, barbarzyńcy, wojownicy, tropiciele i rycerze ciemności.

Obecnie dwie najpotężniejsze frakcje znajdują się w Amn. Czujna Czaszka Tynnos Argrim jest wysokim kapłanem na Górze Czaszek w Chmurnych Szczytach i założycielem oddanego zakonu skrytobójców znanego pod nazwą Płomienie Czarnego Słońca. Przejął również wpływy nad Mroczną Redutą, świątynią na wzgórzach Tejarn, którą niegdyś rządziła konkurencyjna sekta, oraz połączył się sojuszem z armią Amn przeciwko Imperium Sythillijskiemu. Blackwill Haarken Akhimelere, wysoki kapłan Bluźnierczych Wież Wiecznego Zaćmienia, współpracuje z armią potworów dowodzoną przez dwoje ogrów magów z miasta Murann i uciska kupców przechodzących Kupieckim Traktem.

Trzecia, rosnąca w siłę frakcja toczy wojnę z klerem Bane'a w Mrocznej Twierdzy o kontrolę nad zachodnią gałęzią Zhentarimów. Lider tej frakcji nie jest jednak znany. Niektórzy wierzą, że obowiązki przywódcy objął charyzmatyczny kapłan Dag Zoreth, podczas gdy inni twierdzą, iż wiernymi Ciemnego Słońca dowodzi wojskowy dowódca znany jako Pereghost. Tak czy inaczej, właśnie ta frakcja w kościele Cyrica jest najbliżej rozpętania świętej wojny z kościołem Bane'a.

Awatarowie

Awatarowie Cyrica rzadko pojawiają się w Faerunie, lecz jeśli już jeden z nich otrzyma jakąś misję, ukazuje się jako szczupły mężczyzna z błyszczącymi, ciemnymi oczami i kredowobiałą skórą. Typowy awatar Cyrica mówi sarkastycznym tonem i zachowuje się obłudnie, lecz ma konkretny cel. Cyric woli, by jego awatarowie działali z ukrycia, wszczynali spory, komplikowali intrygi, szerzyli kłamstwa i tworzyli iluzje. Podczas wizyty w Krainach każdy z nich popełnia zawsze przynajmniej jedno morderstwo, zazwyczaj po to, by przyspieszyć realizację celów bóstwa.

Źródła

• Wyznania i Panteony