Excruciarch

Diabeł bólu (na górze)

Excruciarchy, diabły bólu, to piekielni oprawcy. Te diabły cierpliwie torturują swoich pobratymców którzy rozczarowali ich panów, opierających się im, oraz jeńców wszelkiego rodzaju.

Opis

Diabły bólu to humanoidy o wzroście 1,8 metra i wadze 90-ciu kilogramów.

Diabły bólu noszą upaprane krwią fartuchy nakładane na stroje analogiczne do skórzanych zbroi. Swoje oblicza zasłaniają czarnymi, kolczastymi maskami (spinanymi paskami skóry), które zakrywają je w całości poza złowrogimi czerwonymi oczami.

Jako broń dzierżą dwuręczne korbacze pokryte kolcami i długimi ostrzami. Nazywa się je biczami piekła i są to dokładnie kolczaste łańcuchy +3 z zimnego żelaza. Działają one wyłącznie w rękach diabłów bólu (wytrącone rozpadają się w proch), a bezbronny diabeł bólu może przywołać do ręki nowy w ramach krótkiej akcji.

Charakter

Diabły bólu istnieją w jednym celu - aby sprowadzać ból i cierpienie na skazańców. Tortury traktują jako sztukę i doskonalą się w niej poprzez studiowanie różnych technik łamania ofiar, a ich celem jest zadać jak najwięcej bólu kosztem jak najmniejszego wysiłku. Dla nich wygaszanie ostatniej iskry nadziei jest największą możliwą radością. Są zawsze praworządne złe. Ich umysły są schematyczne i brakuje im refleksji śmiertelników, zamiast których panuje w nich oddanie perfekcji w zadawaniu bólu.

Zwyczaje

Ich ulubioną klasą jest łotrzyk. Często noszą ze sobą obfite bogactwa w formie magicznych przedmiotów i eliksirów. Każdy z nich ma też przy sobie zestaw profesjonalnych narzędzi do torturowania.

Organizacja

Diabły bólu można łatwo spotkać w każdym kręgu Dziewięciu Piekieł Baatoru. Najpowszechniejsze są jednak w Canii, gdzie czają się po tunelach lochów Mefistofelesa i nabierają praktyki na trzymanych tam jeńcach. Diabłom bólu zdarza się podróżować na Plan Materialny gdzie szukają nowych istot na których mogły by eksperymentować. Pojedynczo pracują dla śmiertelnych czaromiotów, a w bandach (od trzech do sześciu) bazują w odludnych miejscach gdzie nikt nie przeszkadza im w pracy.

Działalność

Diabły bólu są dogłębnymi najemnikami. Pracują dla dowolnego arcydiabła, służąc mu aż im się znudzi i zaczną szukać nowego mocodawcy. Kiedy okres służby dobiegnie końca, diabeł bólu na ogół rozgląda się za swoimi pobratymcami w odosobnionych fortecach piekła. Tam doskonali swoje zdolności i sprawdza je w praktyce.

Wpływ diabła bólu łamie ducha oczekujących Baaatoru, rozpuszcza ich pamięć i przekształca ich w bezmyślną istotę z ciała - lemura. Ale ich działalność nie ogranicza się do orantów. Kiedy baatezu skrewi swoje zadanie, często zostaje wydany w ręce diabła bólu. Skala porażki wyznacza skalę zadanych tortur - diabeł straci swoją pozycję i spadnie o stopień niżej, lub spędzi jakiś czas jako nupperibo. Ofiarami diabłów bólu bywają też śmiertelnicy których amnizu wysondowały już psychicznie.

Relacje

Diabły bólu mówią językami piekielnym, wspólnym i niebiańskim. Mogą też posługiwać się telepatią na odległość 30-stu metrów. Diabły bólu często wydobywają wiele sekretów ze swoich ofiar, a zdarza im się uszczknąć tych informacji za opłatą. Na ogół jednak dostarczają te informacje swoim panom.

Diabła bólu można przywołać czarem przyzwanie potwora VI. Diabły bólu stoją na równi z eryniami i falxugonami w piekielnej hierarchii, jako ewolucja kytonów z szansą na osiągnięcie rangi amnizu.

Z innymi diabłami

Inne diabły w większości boją się diabłów bólu i plwają na nie, a nie przegapią okazji zabicia takiego jeśli spotkają go samego lub niezwiązanego służbą u kogoś wyższego stopniem. W rezultacie diabły bólu zwykle akceptują ofertę służby u potężnego czarta i lądują na dworze biesa czeluści lub Władcy Dziewięciu. Często stanowią towarzyszy aspektów Fierny i Glasyi.

Diabły bólu są śmiertelnymi rywalami kytonów, którym często przypada zadanie torturowania dusz. Diabły bólu przeważnie dostają zamiast tego inne diabły i śmiertelników do oprawiania. Te dwa odłamy baatezu nieustannie knują przeciw sobie nawzajem.

Walka

Diabły bólu lubują się dobrą walką. Chociaż czerpią ohydną przyjemność z torturowania bezbronnych, głębokie okrucieństwo diabłów bólu sprawia że dużo bardziej satysfakcjonuje je pokonywanie wrogów którzy mają szansę na ucieczkę. Uwielbiają utrzymywać oponenta na skraju życia i śmierci, udając słabość by do końca pozostawić mu fałszywą nadzieję na bliską wygraną.

Używają swoich broni by utrzymywać wrogów w zasięgu ręki. Uderzają i odskakują, starając się ciągnąć wroga do siebie. Jeśli zdołają unieruchomić ofiarę, są gotowe nawet cofnąć się i nie atakować go przez cały okres bezradności.

Diabły bólu najlepiej pracują w parach. Starają się zwabić oponenta tak by oddalił się od sojuszników, cofając się po każdym ataku aby musiał za nimi podążać. Rozdzielają się potem i korzystając ze swoich dystansowych broni atakują ofiarę w plecy. Ofiara tymczasem musi zdecydować którego diabła bólu będzie atakować.

Jeden diabeł bólu jest gotów wbić się między czaromiotów i innych podatnych oponentów, po czym zacząć kręcić młynka swoim kolczastym łańcuchem. Tymczasem drugi atakuje wprost, zmuszając czaromiotów do ruchu i zbierania obrażeń - lub do otrzymywania ciosów z jego strony.

Aura

Każdego diabła bólu spowija nienaturalna aura natężenia bólu i nieszczęścia. Wszyscy w promieniu 3 metrów od niego doświadczają (na końcu jego tury) bolesnych pęknięć i ran skóry które wyskakują same z siebie (1k6 obrażeń). Udany rzut obronny na Wolę zapobiega obrażeniom. Baatezu są niepodatne na tę aurę.

Broń naturalna

Diabły bólu nie posiadają broni naturalnej; razy ich biczami piekła zadają 2k4+7 obrażeń i mają podwójną szansę na trafienie krytyczne. Dodatkowo potrafią przesyłać przez swoją broń energię wywołującą gwałtowny ból u trafionej ofiary. Musi ona zdać rzut obronny na Wytrwałość albo w swojej następnej turze nie będzie zdolna chodzić.

W ramach pełnej akcji diabeł bólu może też kręcić biczem piekła młynka nad głową, zabójczo rażąc nim w szerokim okręgu wokół. Każda istota w zasięgu jego ataku musi skupić się na unikaniu tego młyńca, co wymaga poświęcenia połowy prędkości ruchu na turę. Ofiary trafione tym atakiem otrzymują 1k4 obrażeń.

Moce

Zamiast się poruszać w swojej turze, diabeł bólu może zmierzyć jednego wroga swoim okiem oprawcy by określić jego odporność i zidentyfikować miejsce do uderzenia by te odporności obejść. Do końca swojej tury będzie po tym ignorować redukcję obrażeń celu.

Za każde 10 punktów obrażeń jakie zadał w ciągu jednej rundy, sadystyczny diabeł bólu otrzymuje w następnej bonus +1 do rzutów na atak i obronę (co przyznaje mu satysfakcja z zadawania ran).

Zdolności magiczne

Raz na dzień diabeł bólu może spróbować przyzwać na pomoc innego diabła bólu, z szansą 40% powodzenia. Poza tym posiadają konkretne zdolności czaropodobne:

• Rzucane bez ograniczeń: dotyk wampira, większa teleportacja.
• Ograniczone do trzech na dzień: leczenie średnich ran, fala żalu.

Odporności

• Diabły bólu posiadają redukcję obrażeń (-10 otrzymywanych obrażeń) od wszystkich źródeł poza czystą magiczną energią.
• Diabły bólu cechują się typowymi odpornościami baatezu:
  • Widzenie w każdej ciemności, nawet magicznej;
  • Niepodatność na ogień i trucizny.;
  • Odporność na kwas i zimno.

Zobacz również

• Kyton, kokrachon, jerul - inne diabły parające się torturami.

Źródła

• Fiendish Codex II:Tyrants of the Nine Hells (2007; 3e)
• Manual of the Planes (4e)