Sferopedia
Advertisement
Bóstwo
Gnome group p132
Gaerdal Żelaznoręki (czwarty od prawej)
Gaerdal Żelaznoręki
Tytuł(y) Surowy, Tarcza Złotych Wzgórz
Symbol żelazna bransoleta
Plan Ojczysty Forteczka (Złote Wzgórza)
Ranga mocy Pomniejsze bóstwo gnomów
Charakter praworządny dobry
Dziedziny czujność, sztuki walki, walka
Domeny dobro, gnomy, ochrona, prawo, wojna
Ulubiona broń Pieśń Młota (młot bojowy)
Sojusznicy Panteon gnomi (poza Urdlenem), Arvoreen, Clangeddin Srebrnobrody, Cyrrollalee, Gorm Gulthyn, Helm i Torm
Wrogowie Abbathor, Gaknulak, Kuraulyek, Kurtulmak, Urdlen i wszelakie bóstwa goblinoidów.
Zwierzchnik
GaerdalSymbol

Symbol Gaerdala Żelaznorękiego

Gaerdal Żelaznoręki, niezłomny obrońca Zapomnianego Ludu, jest bóstwem nad wyraz szczególnym na tle swego panteonu. Spośród wszystkich bogów Złotych Wzgórz jedynie o nim można by rzec, iż jest srogi, co w rezultacie czyni go podobniejszym do krasnoludzkich bóstw. Powściągliwy sposób bycia Surowego wynika z jego oddania sprawie, jaką jest chronienie gnomich domostw. Gaerdal tak dalece przejmuje się wypełnianiem swego powołania, że całkowicie wyzbył się radości z duszy i nigdy nie folguje tak typowym dla Zapomnianego Ludu skłonnościom do zabawy. Na obliczu Tarczy Złotych Wzgórz częściej widnieje mars niż uśmiech, a na figle i psikusy płatane przez pozostałych bogów z jego panteonu pozostaje niewzruszony. Podczas wykonywania swych powinności w żadnym razie nie korzysta ze sztuczek, forteli, podstępów czy iluzji, przedkładając nad nie pewność oręża i odwagę w sercu. Cechy i podejście Gaerdala nie przysparzają mu popularności wśród Zapomnianego Ludu, tym niemniej gnomy żywią do niego uzasadniony szacunek, albowiem Surowy naucza je, jak wykorzystywać swój wzrost i naturalne zdolności do zdobywania przewagi nad większymi i silniejszymi przeciwnikami. Jeśli wierzyć temu, co głoszą plotki, to Żelaznoręki czasem chichocze w samotności, kiedy sądzi, że nikt nie patrzy.

Gaerdal pojawia się jako krzepki, odziany w kolczugę gnom o gęstej czuprynie lśniących, brązowych włosów i oczach tejże barwy. Na jego twarzy niemal zawsze gości srogi grymas. Surowy najczęściej wysyła swego awatara, aby wesprzeć szykujące się do bitwy gnomy. Tarcza Złotych Wzgórz może się również objawić pod postacią skrzącego się światła, o srebrnym albo złotym kolorze, które wpierw otacza wybraną istotę, by później wniknąć w nią, obdarzając błogosławieństwem Żelaznorękiego.

Gdy Gaerdal jest zadowolony ze swego sługi, pozwala mu znajdywać aleksandryty, amarathy (znane również jako kamienie tarczowe), hipersteny, karneole, różowe kwarce, perydoty, szafiry, szafiry gwiaździste i topazy. Z kolei swoje niezadowolenie demonstruje nadzwyczaj bezpośrednio - za pomocą podziemnych dudnień, głośno pękających posągów, wybuchających skał i tym podobnych omenów, których nie sposób przeoczyć.

Gaerdalowi służą galeb duhry, grozy w pancerzu, srebrne smoki, strażnicze nagi, szafirowe smoki, żywiołaki ognia i żywiołaki ziemi.

Boska kraina Żelaznorękiego nosi zasłużone miano Forteczki, albowiem jest najbardziej ufortyfikowanym ze Złotych Wzgórz i stanowi zarazem pierwszą linię obrony całego planu. Psikusy przyciągają tu jedynie kose spojrzenia, a śmiech słychać nieczęsto.

Historia/związki[]

Stosunki Gaerdala z pozostałymi bóstwami gnomiego panteonu są na ogół dobre, pomijając Urdlena, jednakże sroga natura Tarczy Złotych Wzgórz zawsze stawia go na uboczu względem psotnych zachowań pozostałych bogów. Z powodu negatywnego nastawienia Żelaznorękiego do żartów, figli i iluzji, jego relacje z Baravarem i Baervanem są znacznie mniej poprawne - zdarza się bowiem, że Surowy miesza im szyki, jeśli tylko dowie się o jakichś działaniach Włóczykija i Kapturnika, których nie pochwala. Mimo to w obliczu grożącego gnomom niebezpieczeństwa Gaerdal potrafi ściśle współpracować ze wszystkimi, prócz Urdlena, gnomimi bóstwami. Do jego sojuszników należą również Arvoreen, Clangeddin Srebrnobrody, Cyrrollalee, Gorm Gulthyn, Helm i Torm. Z kolei w poczet wrogów Surowego zaliczają się Abbathor, Gaknulak, Kuraulyek, Kurtulmak, Urdlen i wszelakie bóstwa goblinoidów.

Dogmat[]

Najlepszą obroną jest nieustająca czujność. Gaerdal obarcza swych wyznawców obowiązkiem służenia mu z całkowitym oddaniem i wiernością. Broń i ochraniaj społeczności Zapomnianego Ludu przed wszelkimi wrogami, zarówno jawnymi, jak i działającymi w ukryciu. Nigdy nie ustawaj w szlifowaniu swych bitewnych umiejętności, a w czasach wolnych od rozlewu krwi przekazuj je innym gnomom, by mogły zapewniać Zapomnianemu Ludowi pokój, prezentując gotowość, z jaką nikt nie będzie śmiał się mierzyć. Bądź sprawiedliwy wobec swych podkomendnych i nie wymagaj od nich rzeczy, których sam byś nie dokonał - wliczając w to oddanie życia za przyjaciół, krewnych i towarzyszy broni. Wykonuj rozkazy, aby zachować skuteczność łańcucha dowodzenia, lecz nie bądź ślepy na konsekwencje swoich czynów lub implikacje wydanego polecenia. Masz prawo zakwestionować każdy rozkaz, który wydaje się niekorzystny dla wspólnego dobra lub celów twojej społeczności, gdyż czyniąc tak możesz zdemaskować szpiega, zdrajcę lub nieprzyjaciela skrytego za zasłoną magii.

Kler i świątynie[]

Kapłani Gaerdala są równie poważni i surowi jak ich patron, co skutkuje dość niską popularnością kleru. Mimo to duchowieństwo Tarczy Złotych Wzgórz zaskarbiło sobie szacunek Zapomnianego Ludu, służąc gnomim społecznościom z żarliwym oddaniem. Kult Żelaznorękiego cieszy się również wysoką estymą wśród wyznawców Arvoreena, Gorma Gulthyna, Helma i Torma. Ta nieliczna, przypominająca wojowników kasta odznacza się o wiele większym rozsądkiem i trzeźwością osądu niż większość gnomów. Klerycy Surowego najczęściej piastują w swych społecznościach stanowiska strażników, sędziów lub zarządców. Pomimo swych oczywistych zalet, są oni niezbyt lubiani przez duchowieństwa innych bóstw Zapomnianego Ludu, a zwłaszcza tych służących Baravarowi, Baervanowi i Garlowi, albowiem kapłani Gaerdala czasem krzyżują te spośród ich planów, które uznają za niegodne.

Nowicjusze w wierze Gaerdala znani są jako Oczy Tarczy, podczas gdy pełnoprawni członkowie kleru Żelaznorękiego noszą miano Czujnych Gospodarzy. Awansując na kolejne stopnie w hierarchii, kapłani przyjmują następujące tytuły: Surowy Odźwierny, Surowy Obserwator, Surowy Stróż, Surowy Dozorca, Surowy Wartownik, Surowy Strażnik, Surowy Obrońca i Surowy Protektor. Najwyżsi rangą klerycy posiadają własne, unikalne tytuły. Trzy czwarte ogólnej liczby duchownych Tarczy Złotych Wzgórz stanowią skalne gnomy, zaś reszta składa się nieomal po równo z gnomów głębinowych i leśnych. Zdecydowana większość w klerze Gaerdala to mężczyźni.

Z duchowieństwem Surowego powiązany jest zakon oddanych Gaerdalowi kapłanów i wojowników zwących się Tarczami Złotych Wzgórz. Ich oddziały stacjonują w prawie każdej liczącej się społeczności Zapomnianego Ludu. Przedstawiciele tego zbrojnego zakonu zazwyczaj sprawują funkcję czempionów i oficerów w gnomich armiach, choć ich zasadniczym zadaniem jest odpieranie wszelkich najeźdźców.

Ceremonialny strój kleryków Gaerdala, doskonale sprawdzający się w niebezpiecznych sytuacjach, składa się z kolczugi, hełmu bez przyłbicy i tarczy ze znakiem Żelaznorękiego. Świętym symbolem wiary jest żelazna lub stalowa bransoleta noszona na prawym przedramieniu. Duchowni Surowego zawsze starają się pozyskać najlepsze dostępne im pancerze. Starsi oraz zamożniejsi kapłani zwykle zamawiają sobie zbroję płytową kutą na ich rozmiar.

Wyznawcy Gaerdala liczą czas w dziesięciodniowych okresach, określanych przez nich Dekamłotami. Nazwa ta odnosi się do zwyczaju uderzania wielkim młotem o metalową tarczę na zakończenie każdego upływającego dnia. Pełen cykl czasowy składa się z dziesięciu Dekamłotów, a ostatni, setny dzień stanowi dla wiernych Żelaznorękiego święto, znane wśród gnomów jako Wielki Brzęk. Wtedy to kultyści Surowego gromadzą się razem, aby wyśpiewując hymny bojowe oddać swemu bogu cześć.

Świątynie Gaerdala wznoszone są w podziemnych, oczyszczonych z kamieni jaskiniach, ufortyfikowanych do tego stopnia, że mogą służyć nie tylko jako miejsca kultu, ale i szańce obronne. Przeważnie ozdabiają je jedynie skromne posągi Żelaznorękiego, usytuowane w samym sercu chramu i symbolizujące jego nieustającą czujność. Surowego wystroju dopełniają porozwieszane na ścianach tarcze poległych wojów. Świątynie Gaerdala są niezwykle rzadkie, aczkolwiek klerycy tego ponurego boga mają w zwyczaju umieszczać niewielkie statuy Tarczy Złotych Wzgórz przy wejściach do osad Zapomnianego Ludu, aby przypominały one gnomom o ich codziennych obowiązkach.

W Shaar, na wschód od Jeziora Lhespen, znajdują się dzikie i nieokiełznane Wzgórza Rathgaunt, gdzie na każdym kroku czai się niebezpieczeństwo. Zamieszkują je przeróżne potwory, a w szczególności liczne populacje mantikor, perytonów i wyvernów. Można tu również znaleźć pokaźną społeczność Zapomnianego Ludu, którego przedstawiciele żyją w norach rozsianych po całych Wzgórzach. Eksploatują oni tutejsze złoża złota i srebra. Wydobyte cenne kruszce podróżują w karawanach do Shaarmid i Wielkiej Rozpadliny. Ciągłe zagrożenie ze strony zarówno drapieżników, jak i bandytów czyhających na wydobyte kopaliny, wymusiło na gnomach zapewnienie sobie odpowiedniej ochrony. Odpowiedzialność tę wzięli na siebie klerycy Gaerdala z Tarczy Wzgórz Rathgaunt, warownego opactwa usytuowanego w samym sercu Wzgórza Siedmiu Kamieni. Tarcza Wzgórz Rathgaunt obsadzona jest przez około dwustu wiernych Żelaznorękiemu wojowników i kapłanów, którym przewodzi Generał Tarczy Martak Żelazny Mur. Wsławił się on przede wszystkim doprowadzeniem do zawarcia traktatu o przyjaźni i wzajemnej pomocy pomiędzy gnomami ze Wzgórz Rathgaunt a krasnoludami z Wielkiej Rozpadliny, które to porozumienie przynosi sygnatariuszom obopólne korzyści.

Źródła[]


Panteon gnomi
Baervan Dziki Wędrowiec | Baravar Cienista Szata | Bleredd | Callarduran Gładkoręki | Flandal Stalowoskóry | Gaerdal Żelaznoręki | Garl Świetlistozłoty | Gelf Czarne Kowadło | Nebelun | Rill Mądry Drozd | Roykyn | Sheyanna Lniana Nić | Segojan Herold Ziemi | Urdlen
Advertisement