Mielikki

Bóstwo
Mielikki objawia się jako krzepka, rudowłosa, brązowooka kobieta o kształtnej sylwetce, odziana w skórzaną zbroję, w kolorze zieleni zmieszanej z brązem
Mielikki
Tytuł(y)	Nasza Pani Lasu, Leśna Królowa, Najwyższy Strzelec, Córka Silvanusa
Symbol	zwrócona w lewo głowa jednorożca o złotym rogu i niebieskim oku
Plan Ojczysty	Ziemie Bestii/Krigala/Gaj Jednorożców; Dom Natury/Gaj Jednorożców
Ranga mocy	Pośrednie bóstwo
Charakter	neutralny dobry
Dziedziny	jesień, driady, leśne stworzenia, lasy, tropiciele
Domeny	dobro, podróż, roślina, zwierzę
Ulubiona broń	Ostrze Rogu (sejmitar)
Sojusznicy	Eldath, Silvanus, Shiallia, Gwaeron Wichura, Lurue, Chauntea, Shaundakul, Lathander
Wrogowie	Malar, Talos, Talona, Moander (martwy), Myrkul
Zwierzchnik	Silvanus

Symbol Mielikki

Mielikki (mie-lik-ki) jest bóstwem pogodnym, skorym do śmiechu i pewnym swych działań. Leśna Królowa wierzy w siłę lojalności i zawsze chroni tych, których nazywa przyjaciółmi, lecz zanim zaliczy kogoś do tego grona, starannie to rozważa. Mimo że wie, że śmierć jest częścią naturalnego cyklu życia, nie jest tak zaślepiona w tym przekonaniu jak Silvanus i czasem interweniuje, lecząc rany stworzenia, by ulżyć jego cierpieniu. Mielikki objawia się jako krzepka, rudowłosa, brązowooka kobieta o kształtnej sylwetce, odziana w skórzaną zbroję, w kolorze zieleni zmieszanej z brązem. Kościół Mielikki jest powszechnie szanowany na dzikich terenach, gdzie tropiciele są często jedyną tarczą chroniącą przed niebezpieczeństwami pogranicza. Niezależne od tego, czuje jest to słuszne wrażenie, większość tutejszych mieszkańców uważa, iż kapłani bogini strzegą równowagi między cywilizacją a naturą baczniej niż czciciele Silvanusa lub elfy, które od długiego czasu przemierzają lasy. Co więcej, w jej kościele widzi się przeciwwagę dla dzikiej natury wyznawców Władcy Bestii. Kapłani, druidzi i czarujący tropiciele Mielikki modlą się o czary rano lub wieczorem, muszą jednak obserwować zarówno wschód jak i zachód słońca. Dzięki medytacjom i introspekcji, nie tylko słyszą, ale i rozumieją szepty lasu. Raz na miesiąc każdy kapłan i druid musi wykonać Pieśń Lasów, rytuał, który wzywa driadę lub drzewca, po czym przez cały dzień służyć temu stworzeniu. Najświętsze rytuały kościoła zwane Czterema Ucztami mają miejsce w równonoce i przesilenia. Celebrują one zmysłową stronę egzystencji i związane są ze śpiewaniem w lasach pochwał Pani. Uroczystości w Zielone Trawy i Śródlecie przypominają Cztery Uczty, ale obejmują również rytuały związane z roślinnością oraz Szaleńczą Jazdę, podczas której zbierają się stada jednorożców. Wierni dosiadają ich na oklep, a potem jeżdżą na nich po lesie. W latach, w których Tarczowy Wiec następuje po Śródleciu, Jazda trwać może nawet całą dobę. Jej druidzi mogą używać zbroi i broni dozwolonej dla tropicieli, nie naruszając tym świętych przysiąg.

Historia/związki

Mielikki jest córką Silvanusa i siostrą Eldath. Służą jej Gwaeron Wichura i Shiallia, a Lurue Jednorożec jest jej wierzchowcem, gdy udaje się do bitwy. Bogini przyjaźni się z Shaundakulem i Lathanderem, przeciwna jest natomiast bóstwom o złym charakterze, zwłaszcza Malarowi, Talosowi i Talonie.

Dogmat

Inteligentne istoty mogą żyć w zgodzie z naturą i nie niszczyć jej w imię cywilizacji. Poznaj dzicz i nie bój się jej, albowiem dzikie ścieżki to dobre ścieżki. Utrzymuj równowagę i ucz się życia w ukryciu. Zawsze zwracaj uwagę na pozytywną naturę dziczy, która sięga bardzo daleko. Nie pozwalaj, by ktokolwiek bezmyślnie powalał drzewa i palił lasy. Żyj w lesie i bądź jego częścią. Nie bierz udziału w wojnie przeciw kniejom. Chroń leśne życie, broń każdego drzewa, sadź nowe tam, gdzie śmierć powala stare, i przywracaj naturalną harmonię, którą często zakłócają użytkownicy ognia i drwale. Żyj w jedności z borami, nauczaj innych, by robili to samo, oraz karz i karć tych, którzy polują dla sportu i znęcają się nad zwierzętami.

Kler i świątynie

Kapłani i druidzi Mielikki starają się aktywnie bronić natury (zwłaszcza lasów) przed siłami zła i ignorancji. Często wędrują wśród małych społeczności żyjących na skraju lasów i zachęcają ich mieszkańców, by szanowali drzewa i zaczęli się nimi opiekować, podobnie jak i wszelkim życiem, które zalęgnie się pod liściastymi koronami. Starają się powstrzymać ekspansję cywilizacji, ucząc, jak racjonalnie gospodarować tym, co las może zagwarantować. Kiedy zostaną wezwani, bronią drzew, nawet używając broni, jeśli to konieczne. Tropiciele tego wyznania chronią i wspierają kapłanów Eldath i Silvanusa, a także pomagają Harfiarzom bronić, odnawiać i rozszerzać obszary lasów i leśnego życia. Przeciwstawiają się tym, którzy zajmują się magią ognia (Czerwoni Czarnoksiężnicy) i zachęcają ludność zamieszkującą zarówno miasta jak i wsie, by traktowali lasy z szacunkiem i miłością, nie jest to bowiem dzicz, której należy się obawiać, lecz miejsce ukojenia. Członkowie kościoła Mielikki są rozrzuceni po całym Torilu, toteż rzadko zbierają się, by utworzyć większe grupy. Istnieje niewiele świątyń Leśnej Królowej, a większość ceremonii odbywa się na polanach i w małych kapliczkach. W świątyniach zawsze rośnie kilka drzew, czasem przemienionych w gaj, a wśród nich przynajmniej jeden dąb, który służy zarówno za ołtarz jak i dom dla driad. W takich miejscach leśne stworzenia są zawsze mile widziane i mogą tam spędzać cały rok. Ceremonialny strój kapłana składa się ze spodni, brązowych butów, krótkiej peleryny (tkanej przez driady z pajęczego jedwabiu i barwionej naturalnymi barwnikami) oraz kaftana, który w zimie ma długie rękawy, a w lecie nie ma ich wcale. Peleryny w czasie wojny okrywają zbroję (najczęściej kolczugę). Kolory zmieniają się w zależności od pór roku, ponieważ każda z nich ma przypisany odpowiedni kolor i dodatki. Zimą obowiązuje strój biały z zielonymi dodatkami, wiosną zielony z żółtymi, latem żółty z czerwonymi, a jesienią czerwony z białymi. Poza odpowiednią barwą kapłani zawsze noszą na sercu symbol Mielikki, wyrzeźbiony z kości lub kości słoniowej albo wyszyty srebrną nicią. Podobnie jak Harfiarze, kościół Mielikki nie ma formalnej hierarchii, lecz przewodzą mu najstarsi kapłani. Starsi kapłani, druidzi i tropiciele gromadzą wokół siebie sieć wiernych, którzy zbierają informacje i łączą siły, by realizować cele kościoła. W ostatnich latach wyznawcy bogini zorganizowali trzy gałęzie: Serce Lasu (driady i drzewce), Siły Lasu (kapłani i druidzi) oraz Igły (tropiciele). Podział ów wprowadziła sama Mielikki, by zapewnić żywotność wiary i zachować leśne tradycje.

Awatarowie

Mielikki zawsze unosi się w powietrzu. Porusza się bezszelestnie, a jej stopy nie dotykają ziemi, więc nie pozostawia śladów. Lubi objawiać się pod postacią Najwyższej Tropicielki - wysokiej, kształtnej, krzepkiej kobiety, poruszającej się z dużą gracją. Jej ubiór ma odcień zieleni zmieszanej z brązem, rudawe włosy spływają na ramiona i plecy, a oczy przypominają głębokie jeziora. Mielikki może się także objawić jako Leśna Królowa, młoda panna z liśćmi i złotym mchem zamiast włosów. W tej postaci kroczy w powietrzu ubrana w szaty o odcieniu najczystszej zieleni i żółci, otoczona śpiewającymi ptakami. Głos Mielikki brzmi niczym niskie, głębokie mruczenie. Wiele lat temu pojawiła się czasem z porożem jelenia na czole, które czasem wyrastało na oczach patrzących na nią śmiertelników (jednak od kiedy Beshaba zaczęła używać czarnego poroża jako swego symbolu, Mielikki zaprzestała tej praktyki. Pani Lasu jedzie czasem do bitwy na Lurue (lub jej awatarze).

Źródła

• Wyznania i Panteony