| Bóstwo | |
|---|---|
| |
| Orkus w piątej edycji D&D | |
| Orkus | |
| Tytuł(y) | Nieumarły Książę Demonów, Książę Nieumarłych, Niezbadany, Tenebrous, Krwawy Lord, Koza, Czarny Książę, Mistrz Umarłych, Lord Ciemności, |
| Symbol | Berło wykonane z czarnego żelaza i obsydianu, zwieńczone czaszką; odwrócony trójkąt z rogami |
| Plan Ojczysty | Otchłań/113/Tanatos |
| Ranga mocy | Władca Demonów, Pomniejsze bóstwo, Wieczny 4 stopnia |
| Charakter | Chaotyczny zły |
| Dziedziny | nieśmierć, zemsta |
| Domeny | Chaos, Śmierć, Zło [Ciemność, Nieśmierć] |
| Ulubiona broń | buzdygan |
| Sojusznicy | Doresain |
| Wrogowie | Demogorgon, Graz'zt, Kiaransalee, Obox-ob, Primus, Maanzecorian, Krucza Królowa |
| Zwierzchnik | Obox-ob (kiedyś), Demogorgon (kiedyś) |
Orkus (lub Orcus) - władca demonów, panujący nad 113 warstwą Otchłani, zwaną Tanatosem. Uznawany za otchłannego władcę nieumarłych, patronującego nie-życiu. Spośród innych arcyczartów Orkus jest jednym z najczęściej czczonych jako bóstwo, dzięki czemu część jego śmiertelnych sług funkcjonuje jako kapłani.
Orkus jest jednym z częściej występujących złych postaci, które mieszają w świecie śmiertelników i świecie bogów. W szczytowym momencie miał pod swoją komendą kilku bogów oraz przedwiecznych złych. Gdy został zabity przez Kiaransalee prawie wszyscy się uniezależnili i nie przyjęli jego panowania gdy Orkus odbudową swoją pozycję władcy demonów.
Wygląd[]
Normalnie Orkus posiada 5 metrów wzrostu. Wygląda jak gruby humanoid, z cechami kozy. W oczy rzucają się zakręcone rogi, przypominające raz kozie rogi a raz baranie. Ramiona są gigantyczne, lecz poza rozmiarami przypominają zwykłe ludzkie. Nogi w stylu kozim, z rozszczepionymi kopytami. Z pleców wyrastają skrzydła ze skórzaną błoną, na styl nietoperzów, które wzniecają cuchnącą chmurę. Wężowy ogon jest zakończony kolcem.
Niegdyś miał szarą skórę i sierść, później czerwoną.
Gdy powrócił ze śmierci to wydaje się znajdować w formie pośredniej między żywym a nieumarłych.
Osobowość[]
Mówi się, że jego otyłość jest efektem nadęcia ze złości, pogardy i żółci. Jest to postać bardzo mściwa oraz nastawiona wrogo do pozostałych książąt demonów. A po powrocie do życia jego gniew i nienawiść stały się większe, niż przed swoją śmiercią.
Pogardza nieumarłymi a władzę nad Thanatosem, gdzie panuje energia nie-życia, przejął bardziej dla potęgi niż z jakiegoś umiłowania. Pomimo tego rozwija tę tematykę, widząc w martwiakach użyteczne narzędzia. Orkus pogardza także i żywymi, sama obecność żywego śmiertelnika w jego pobliżu powoduje u niego irytację. Najchętniej zmiażdżyłby jakiekolwiek formy życia i nie-życia w multiwersum. Świadome martwiaki starają się raczej unikać ryzyka poddania się pod jego wpływ, gdyż Orkus traktuje zdominowanych czysto instrumentalnie.
Jego głównym motorem motywacyjnym jest pragnienie władzy i potęgi, tuż za nimi stoi chęć siania chaosu i śmierci. Z tego drugiego powodu bywa, że wrzuci między śmiertelnikami swoją różdżkę, aby na świecie materialnym doszło do fali zniszczeń.
Chociaż wydawać by się mogło, że będąc tak nasiąknięty nienawiścią i pogardą nie jest zdolny do rozważnego i planowego działania. Jest to fałszywa idea. Wiedząc, że Demogorgon jest od niego fizycznie potężniejszy, działał przeciwko niemu w sposób spiskowy. Gdy funkcjonował jako Tenebrous także działał skrycie i planowo, gdyż był znacznie słabszy niż przed śmiercią.
Przyjemność czerpie z udręki, cierpienia, zabijania śmiertelników a picie ich krwi sprawia mu satysfakcję.
Historia[]
Na początku Orkus był śmiertelnikiem na planie materialnym. Prawdopodobnie czarnoksiężnikiem lub kapłanem jakiegoś złego bóstwa. Po śmierci trafił do Pazunii w Otchłani, gdzie funkcjonował jako larwa. Powoli zdobywał coraz większą potęgę. W końcu uzyskał pozycję władcy demonów.
Krążą też inne plotki na temat jego odległej przeszłości. Że miał być starszy niż sama Otchłań bądź, że jest jednym z Obyrithów, które przybyły wraz z odłamkiem zła.
Pierwszą znaną jego aktywnością, jako arcydemon, było (wraz z Demogorgonem oraz Graz'ztem) obalenie Obox-oba z pozycji księcia demonów. Triumwirat szybko się rozpadł, gdy władzę przejął dwugłowy demon, z czym nigdy Orkus się nie pogodził. Doprowadziło to do wiecznego konfliktu między nimi.
Kiedy jego wojna z Demogorgonem oraz Graz'ztem się uspokoiła to sam Orkus popadł w samozachwyt. Sądził, że jest bliski przejęcia tytułu księcia demonów. Jednak wtedy został zabity przez Kiaransalee. Drowia bogini wyrzuciła jego ciała do Planu Astralnego, jego Różdżkę zamknęła w Agationie. To wydarzenie osłabiło siły chaosu podczas Wojny Krwi. Mściwa Banshee próbowała przejąć schedę po władcy Thanatos, ale większość orkusowych potężnych tanar'ri nie chciała uznać jej władzy. Próbowali szukać metody na wskrzeszenie swego pana.
Przez jakiś czas śmiertelnicy i nieśmiertelni mieli spokój od poczynań Czarnego Księcia. Jednak esencja Orkusa powróciła do życia jako pomniejsze bóstwo, Tenebrous. W tej formie koncentrował się na działaniach skrytych, tak by nie zwracać uwagi potężniejszych od siebie. Chciał zdobyć potęgę oraz odnowić swoją pozycję władcy demonów. W tym celu między innymi zabił Primusa oraz wymusił uruchomienie przedwczesnego Wielkiego Marszu Modronów (to drugie aby odnaleźć swój ukochany artefakt).
W końcu mógł przeistoczyć się z powrotem jako rzeczywisty Orkus.
W okresie po Pladze Czarów Orkus wszedł w silny konflikt z Kruczą królową oraz jej wyznawcami (zwłaszcza Kruczy Rycerze) a jego uwaga skupiła się na przejęciu panowania nad Planem Cieni.
Moce[]
Orkus bywa uznawany za jedną z najpotężniejszych istot w multiwersum. Jego ataki mogą zranić każde stworzenie, niezależnie od indywidualnych odporności. Kolec na ogonie wypuszcza jad, który trwale pozbawić może energii, nawet u nieśmiertelnych. Zgromadził w sobie tak wiele nekromantycznej mocy, że nawet w obliczu Kruczej Królowej wielu nieumarłych priorytetyzuje pozycję Księcia Nieumarłych.
Posiada bardzo szeroką ilość nadnaturalnych mocy, które może używać wedle woli. Przywołanie ciemności, kreować iluzje, oczarowywać, czytać magię oraz w językach, wyczuwać i rozpraszać magię, polimorfowanie siebie, tworzyć ścianę ognia, zdolności jasnosłyszenia, jasnowidzenia, telekinezy, przejęcie kontroli nad nieumarłym oraz wezwać ich do służby itd. Ilość jednodniowych mocy też jest imponująca a do nich wskazać można przywoływanie wszystkich rodzajów demonów (pomijając tych najwyższego szczebla), zatrzymanie czasu, wymusić zmianę kształtu obiektów i innych postaci itd.
Orkus posiada też zdolność zesłania swego aspektu.
W pozycji indywidualnej mocy znajduje się poniżej mocy Demogorgona i powyżej Graz'zta.
Bronie, które Orkus posiada:
Artefakty, związane z Orkusem:
Kult[]
Kultyści Orkusa odprawiający rytuał na okładce Mines of Bloodstone
Kulty oraz wyznania, oddające cześć Orkusowi, są powszechniejsze niż większości innych czarcich potęg. A na pewno wiedzie prym pośród demonów. Spośród ras najczęściej orkusa wyznają orki, ogry, giganci, półorkowie oraz ludzie. Mało kiedy całe społeczności przyjmują wiarę w demonicznego władcę, lecz gdy tak się stanie - są odrzucani przez wszystkich innych swego rodzaju. Rozumni nieumarli nigdy nie oddają mu dobrowolnie czci i tylko przymus w postaci mrocznego paktu spowodować może, że będą mu służyć.
Grupy wyznające Krwawego Lorda żyją w ukryciu, tworząc sekretne stowarzyszenia. Świątynie są często mini-twierdzami, gdzie gromadzą się nierozumni nieumarli, a duchowni z kultystami dopuszczają się niegodziwych, okrutnych i krwawych uroczystości ku czci swego patrona. Składanie ofiar z żywych istot jest częścią ich rytuałów.
Cechą stałą idoli oraz ołtarzy, które są poświęcone Orkusowi, są czaszki. Obiekty te są otaczane stosami czaszek ogołoconymi z mięsa, które czasami przewyższają je same.
Strój rytualny kultystów to najczęściej czarna lub szara szata, kościana maska oraz kaptur z kozimi rogami i kozim futrem. Wyznawcy często posiadają berło zakończone czaszką, które ma przypominać różdżkę Orkusa. Ma to na celu przypominać wszystkim, jaką potęgę ma ich czarci pan.
Duchownych określa się jako Czaszki. A arcykapłanów jako Władcy Czaszek (Skull Lord). Jeżeli któryś z arcykapłanów uzyska wielką potęgę, to wówczas nakazuje siebie określać terminek Króla lub Królowej Czaszek (Skull King/Queen).
W Zapomnianych Krainach największe centrum kultu orkusowego znajdowało się w królestwie Vaasa, gdzie był religią państwową.
W Podmroku bardzo ważną świątynią była świątynia pod Krwawnikiem. Dzięki rtęciowej sadzawce oraz duergardzkim kultystom demoniczny władca nieumarłych miał szansę wkroczyć do świata materialnego.
Na świecie Ranais istniało miasto Mozół, które stanowiło wielkie centrum religijne Orkusa. Jednak gdy mieszkańcy zaczęli zmieniać wyznanie, wybierając mniej okrutne Moce, Orkus się wściekł. Stworzył więzienny półplan i uwięził tam całe miasto, wyrywając ze s planu materialnego. Mieszkańców przeklął, w efekcie czego ostatecznie wszyscy zmarli w eterycznym więzieniu.
Istoty związane z Orkusem[]
- Sługa Orkusa
- Władca śmierci
- Demon duszy
- Grobowy demon
- Zovvut
- Artaaglith
- Kościożłobiony zabójca
- Haures
- Nabassu
- Ghast
- Oblicze
Znani słudzy Orkusa:
- Doresain (na pewien czas uniezależnił się)
- Eldanoth (uniezależnił się)
- Kyuss (uniezależnił się)
- Gorguth (były generał; porzucił go)
- Quah-Nomag
- Banak (zabity)
- Ghur-Tha
Ciekawostki[]
Historycznie Orcus był etruskim bogiem/demonem śmierci, związany z pośmiertnym karaniem i dręczeniem (głównie tych, którzy złamali obietnice). Później zaadaptowali go Rzymianie. W czasach rzymskich kulty Orcusa w miastach nie były popularne, inaczej na wsi i prowincji.
Orcus był łączony z rzymskim Plutonem oraz Dis Paterem, a ze świata hellenistycznego - z Thanatosem oraz Hadesem.
Galeria[]
Źródła[]
- Monster Manual (1ed i 4ed)
- Dragon Magazine nr 28
- Dragon Magazine nr 359
- Księga Plugawego Mroku
- Ghostwalk
- Fiendish Codex I: Hordes of the Abyss
- Demonomicon
- Hellbound, The Blood War
- Set 5: Immortal Rules
- Mines of Bloodstone
- Open Grave - Secrets of the Undead
| Bogowie Manifestu |
|---|
| Aluvan | Chaniud | Dracanish | Durann | Eanius | Galaedros | Khostren | Nessek | Orkus | Phaant | Soggelos | Tephaneron | Uhanam | Wyst |