Pełzający tropiciel
Pełzający tropiciel
Pełzający tropiciel (ang. slithering tracker) to odmiana przejrzystego, odżywiającego się plazmą śluzu, spotykanego w podziemiach i innych ciemnych miejscach. Ich ciała zbudowane są z galaretowatej, przejrzystej substancji, trudnej do zauważenia w pozbawionym światła środowisku, w którym bytują. Ich fizjologia pozwala na płynne i szybkie przemieszczanie się i przeciskanie przez wąskie przestrzenie. Dodatkowo ruch ten jest bezszelestny i równie płynny na ziemi jak na ścianach i sklepieniu. Preferują polowanie na samotne śpiące lub nieprzytomne istoty, które zatruwają paraliżującą toksyną, a następnie wysysają z nich plazmę, zabijając je w ciągu kilkudziesięciu minut.
Pełzający tropiciele są samotnikami, nie szukającymi towarzystwa własnej rasy, ale nie przejawiający wobec siebie agresji. Choć dość bystre, brak zdolności komunikacji uniemożliwia im cokolwiek poza bytowaniem na dnie piramidy żywieniowej - oczyszczaniu podziemi z najgłupszych i najsłabszych istot. Często osiadają w legowiskach większych drapieżników, mających w zwyczaju zabijać więcej pokarmu niż są w stanie pożreć. Tropiciel czeka cierpliwie, aż gospodarz nasyci się i odejdzie, a następnie zadowala się smakowitymi resztkami jego uczty. Krążą pogłoski o wyjątkowo dużych tropicielach zamieszkujących Podmrok, gdzie wstępuje wielka obfitość wszelkiego rodzaju pożywienia.
Na temat pochodzenia pełzających tropicieli istnieją dwie hipotezy. Według pierwszej z nich, są to najbardziej rozwinięte ewolucyjnie śluzy, spokrewnione z takimi istotami jak galareta musztardowa. Podobnie jak ich pomniejsi krewni, rozmnażają się przez pączkowanie w chwilach, gdy mają pod dostatkiem pożywienia i terytorium.
Druga teoria twierdzi, że tropiciele zostali stworzeni w sposób sztuczny, poprzez obrzydliwą transformację humanoida lub jego szczątków (na przykład kości). Za tą koncepcją przemawia niewytłumaczalnie wysoki intelekt tropiciela, który w żaden sposób nie jest mu przydatny.