Męski i żeński fensir stoją przed rakką
Fensiry to rasa półgigantów z Ysgardu, zwanych też ysgardzkimi trollami, choć z trollami z Planu Materialnego nie mają nic wspólnego. Ich rozmiary wahają się od ludzkich do gigantycznych a wygląd i inteligencja bywają rozmaite - od przystojnych i elokwentnych, po nieokrzesanych i odrażających dzikusów. W każdym miocie rodzi się od dwóch do ośmiu fensirów i wyjątkowo często zdarzają się u nich identyczne bliźniaki. Rodzeństwo dobiera się w pary i utrzymuje ze sobą ciągły kontakt, a na żony poszukuje sobie identycznych bliźniaków płci przeciwnej. Dopiero wtedy zamiast więzi braterskiej i siostrzanej tworzy się więź małżeńska. Samotne fensiry czasem wybierają sobie za małżonków ludzi. Podobno czynią tak dlatego, że bez bliźniaka trudno jest im znaleźć kogoś wśród własnego rodzaju. Jeśli jeden z bliźniaków zginie, drugi uczyni wszystko, aby pomścić jego śmierć. Fensirskie kobiety i mężczyźni są wobec siebie bardzo nieśmiali, mają ściśle podzielone obowiązki domowe i bardziej niż ze sobą żyją obok siebie w jednym domu. Jest to uważane w ich społeczności za właściwe.
Fensiry są aktywne nocą, co jest uwarunkowane ich piętą achillesową - dorosłe osobniki po wystawieniu na światło słoneczne ulegają bardzo szybkiej petryfikacji. Przekleństwo to można odwrócić tylko przy pomocy ekstraktu z korzeni mandragory, ważonego przez mężczyzn w czasie nowiu. Fensirska młodzież jest niewrażliwa na światło, pełniąc dzięki temu rolę furażerów i zagrażając podróżnym.
Fensiry żywią się praktycznie wszystkim - od owoców, poprzez korzonki, padlinę a nawet niektóre rodzaje gliny. Wielkim przysmakiem jest wśród nich mięso niziołków. Ubierają się w porządnie skrojone i uszyte ubrania, typowe dla Ysgardu - spodnie, tuniki, kamizele, u kobiet suknie i spódnice a na nogach rzemienne sandały to ich typowy strój.
Fensiry żyją w rodzinach mieszkających w dużej odległości od siebie. Za siedziby wybierają sobie najczęściej głębokie lasy, nadbrzeżne klify, wysokie góry albo piaski pustyni. Ich domy są na wpół zanurzone w ziemi i przykryte darnią w celu zamaskowania ich przed nieproszonymi gośćmi. Fensiry cenią sobie spokój i samotność. Jedynymi istotami, którymi są zainteresowane są lillendi. Fensiry mają na ich punkcie obsesję i często usiłują je schwytać i zniewolić. Plotka głosi, że to z powodu krwi lillendów, mającej jakoby być jednym z komponentów wywaru służącego do odkamieniania. Fensiry utrzymują poprawne stosunki z ysgardzkimi elfami i krasnoludami. Olbrzymim szacunkiem darzą ich bariaury, uważające fensirów za autorytety w kwestiach zielarstwa i leczenia.
Życie rodzinne[]
Fensiry płci męskiej są słabymi myśliwymi, przyzwoitymi rzemieślnikami i świetnymi kucharzami, przyrządzającymi pożywienie zgromadzone przez ich żony i dzieci. Są też biegli w magii i zielarstwie, pełniąc dzięki temu rolę duchowego przywódcy rodziny. Pozbawieni tych talentów mężczyźni są uważani za pechowców i zwykle żyją samotnie.
Fensirskie kobiety prowadzą domy i stoją na straży rodzinnego majątku. Zajmują się też ważeniem piwa i miodu, który jest sprzedawany innym gigantom, tkactwem (również na handel z krasnoludami) oraz zbieraniem jaj i roślin do domowej kuchni. Kobiety fensirów przypominają z wyglądu mężczyzn do momentu urodzenia pierwszego miotu dzieci. Zmieniają się wtedy w rakki (pożeraczki). Ich niepohamowany apetyt sprawia, że tyją i rozrastają się w zastraszającym tempie, po jakimś czasie nie mieszcząc się w domu. Karmieniem olbrzymki zajmują się dzieci, po jakimś czasie ogałacając całą okolicę z pożywienia. Rakka jest w stanie urodzić do trzech miotów dzieci, jednak po kilku latach takiego rozrastania się umiera.
Po śmierci rakki jej rodzinę ogarnia specyficzny rodzaj transu, zwany Długą Wędrówką. Instynkt każe im porzucić dom i udać się na wędrówkę po planie, gdzie zajmują się łupieniem i plądrowaniem. Czasem łączą się w większe grupy i wspólnie napadają na bogate krainy Alfheimu, Asgardu, Wanaheimu i Bram Księżyca. Niezależnie od tego, czy przeżyją wędrówkę, nigdy już nie wracają do dawnych domostw. Wskutek tego Ysgard jest pełen porzuconych siedzib fensirów.