| Smok | |
|---|---|
| |
| Piroklastyczny smok z Draconomicon: The Book of Dragons (2003) | |
| Piroklastyczny smok | |
| Broń oddechowa | Stożek popiołu i huku, strumień dezintegracji (3e), strumień roztopionej skały (4e) |
| Łuski | Obsydianowo-ogniste |
| Teren | Gehenna (3e), Chaos Żywiołów (4e) |
| Charakter | Praworządny zły lub neutralny zły |
Smok piroklastyczny z Dragon Magazine #300 (październik 2002)
Piroklastyczny smok (ang. pyroclastic dragon) to smok planarny pochodzący z planu Gehenny (3 ed. D&D) lub Chaosu Żywiołów (4 ed. D&D).
Opis[]
Piroklastyczne smoki to istoty żywiołowej furii, ucieleśniające siły ognia, ziemi i ogłuszającego huku, który rusza ziemią i wstrząsa kontynentami. Są naturalnym gatunkiem dla Czarnej Wieczności Gehenny, nieskończonego planu wulkanicznych formacji i wiecznej lawy.
Smok taki jest solidnie zbudowany i potężnie umięśniony, co niesie za sobą brak mobilności. Jego łuski przypominają rozbity obsydian i lśniącą magmę, formującą pasy z czerwieni, pomarańczy, szarości i czerni po całym jego ciele. Jego rozłożyste skrzydła sprawiają wrażenie uformowanych z popiołu, ale pomimo ich mizernego wyglądu pozwalają masywnemu smokowi na lot.
Piroklastyczne smoki lubią pływać w magmie, ale leża zakładają w jaskiniach, wyrytych w wulkanicznej skale. Jeśli przedrą się na Plan Materialny, żyją tylko w rejonach wulkanicznych.
Przepadają one za smakiem mięsa, ale mogą przetrwać tylko na diecie złożonej z minerałów.
Walka i moce[]
Smoki z tego gatunku są równie subtelne co erupcja wulkanu - mogą wrzeć i syczeć przez jakiś czas, ale kiedy wybuchną, ich furia ich niezrównana.
Mają dwa rodzaje broni oddechowej. Jeden to stożek niesamowicie gorącego popiołu skrzyżowany z miażdżącymi falami dźwiękowymi, lub strumień dezintegrującej mocy - ci którzy jej się nie oparli, zostają zmienieni w popiół. Oprócz tego są odporne na ogień (nawet magiczny), uderzenia dźwięku i (w mniejszym stopniu) na magiczną energię. Ich zdolności czaropodobne oparte są na płomieniach, dźwięku i formowaniu terenu.
Czwarta Edycja[]
Żaden smok nie odzwierciedla lepiej furii Chaosu Żywiołów niż ten. Zamieszkując najgwałtowniejsze regiony planu, piroklastyczne smoki mogą przetrwać w miejscach nieprzyjaznych dla innego życia. Żywią się dietą płynnej rudy i minerałów, acz delektują się pieczonym mięsem kiedykolwiek mogą je dostać.
Piroklastyczny smok jest górzystym stworzeniem składającym się z płynnej skały zamkniętej w cienkiej skorupie schłodzonego kamienia. Jego skalista rozwarta paszcza ujawnia rozgrzany do białości rdzeń. Ma ogólny kształt i cechy czerwonego smoka, lecz jego ciało wypuszcza trujące gazy z licznych rozdarć i szczelin, które rozszczepiają jego kamienną skórę.
Piroklastyczne smoki osiedlają się w kalderach aktywnych wulkanów. Pływają w lawie czasem zanurzając się głęboko w magmowe żyły by dostrzec co jest pod nimi. Sama obecność tych smoków sprawia, że ziemia się buntuje: Trujące szczeliny rozdzielają ziemię, podczas gdy wstrząsy niosą się skądkolwiek udał się smok.
Piroklastyczny smok jest niesubtelnym przeciwnikiem, który wybucha gwałtownie kiedy sprowokowany. Wypuszcza swoją broń oddechową przy pierwszej nadającej się okazji, pokrywając swe ofiary płynną skałą, która zastyga, powoli i w końcu zatrzymując jego wrogów. Smok korzysta ze wstrząsów przeciwko każdemu kto nie został obezwładniony. Następnie wykorzystuje punkt akcji by roztrzaskać przeciwników swym potężnym ugryzieniem i szczerbatymi pazurami.
Choć smoki żywiołów są mieszkańcami Chaosu, czasem prześlizgują się przez planarną zasłonę i odnajdują legowisko w świecie.
Różnice między edycjami[]
Smok piroklastyczny został wprowadzony w Dragon Magazine #300 (październik 2002) i rozwijany w Draconomicon: The Book of Dragons (2003), gdzie był smokiem planarnym z planu Gehenny. W 4 edycji pojawił się w Draconomicon: Chromatic Dragons (2008) jako przedstawiciel smoków żywiołów pochodzących z Chaosu Żywiołów. Grupa tych smoków nie była rozwijana w 4e, gdyż planarnych smoczych przedstawicieli Chaosu Żywiołów przejęły smoki katastroficzne wprowadzone w Monster Manual 3 (2010).
Źródła[]
- Dragon Magazine #300 (październik 2002)
- Draconomicon: The Book of Dragons (2003)
- Draconomicon: Chromatic Dragons (2008)