Gmach Rozrywki
Połykasz płonące maelephanty? W porządku. Nie widzieliśmy tego jeszcze nigdy przedtem.
- Annali Sieciotkaczka na Dziennych Audycjach
Ze wszelkiej niezwykłej architektury Sigil, zdaniem wielu, nie ma żadnej bardziej dominującej od Miejskiego Gmachu Rozrywki (ang. Civic Festhall), siedziby Stronnictwa Doznań, budynku o oszałamiającym wdzięku i pięknie. Wspaniała struktura wznosi się ponad 1,000 stóp w górę, jej podpory i słupy sięgające od jednego szczytu do innego, czyniąc rozpoznawalny punkt centralny na horyzoncie miasta. Jest także dość rozpoznawalny na poziomie ulicznym, gdyż hordy żonglerów, śpiewaków i tancerzy i im podobnych gromadzą się i robią przedstawienia wokół wejść budynku, mając nadzieję zdobyć miedziaka czy dwa od pełnych podziwu przechodniów.
Gmach Rozrywki ma ponad 600 lat i jego sama konstrukcja zajęła prawie stulecie, kiedy Czuciowcy przeszukiwali plany i tysiąc światów materialnych po jedynie odpowiedni kamień, odpowiednie drewno, odpowiednią farbę i szkło i tkaninę. W istocie, granitowe ściany Gmachu Rozrywki mają 50 różnych tekstur, każda wołająca o dotyk, jego marmurowe podłogi żylaste w barwy tęczy, jego okna łagodnymi odcieniami kryształowej skały wykopanej ze stu zapomnianych jaskiń. Wszystko aż po zaprawę zostało ostrożnie przemyślane i zaplanowane; gdziekolwiek się spojrzy, znajduje się coś zachwycające jeden lub więcej zmysłów. Nawet główne wejście jest cudem: drzwi są wysokie na około 90 stóp, wysokie i wąskie oraz otoczone połyskującymi kamieniami, które składają się na abstrakcyjne obrazy wzroku, dźwięku, zapachu, dotyku oraz smaku. Prosto na przeciwko zewnętrznej ściany, gejzer kryształowo-błękitnej wody regularnie tryska w górę na setki stóp, pozornie rozpraszając się w powietrzu.
Wymiary Miejskiego Gmachu Rozrywki
Gmach Rozrywki wyróżnia się także tym, iż jest jednym z kilku budynków w Sigil biorącym pod uwagę szczególne własności wymiarowe miasta. Z zewnątrz, rozlazła struktura wypełnia obszar szeroki na 750 stóp i długi na 1,000. Lecz wewnątrz budynek jest o wiele bardziej zagmatwany; niektórzy mędrcy spekulują, iż jest od dwóch do czterech razy więcej stóp kwadratowych, niż wskazywałyby zewnętrzne wymiary. A Gmach Rozrywki jest, jeśli można, jeszcze wynioślejszy i bardziej luksusowy wewnątrz. Kadzidła wypełniają powietrze, mieszając się z przyprawami i innymi wyśmienitymi zapachami. Kolory okrywają każdą salę i pokój, czy to najbledszymi pastelami, czy najjaskrawszymi barwami. Dźwięki nawiedzają ucho gdziekolwiek się uda, od rytmicznych uderzeń wydawanych z pokoju treningowego do entuzjastycznych wiwatów i oklasków z teatrów.
Plan Miejskiego Gmachu Rozrywki
Parter Gmachu Rozrywki zawiera trzy teatry i dwa sensoria. Później są kwatery frakcji - sale zgromadzeń, aule wykładowe, sale treningowe oraz prywatne kwatery faktola. Pozostałe piętra zawierają oszałamiającą liczbę rozrywek, których rodzajów nie sposób opisać w tych kilku słowach. Starczy powiedzieć, iż jeśli ktoś oderwie się od sensoriów, odnajdzie się tawerny serwujące najsłodsze i najbardziej cierpkie ale jakie kiedykolwiek próbował, muzea ze statuami żywszymi od tłumów je otaczających, jubilerzy sprzedający naszyjniki grożące oślepieniem noszącego oraz praktycznie każdą inną usługę i rozrywkę jakiej można potrzebować.
Gości po raz pierwszy przychodzący do Gmachu Rozrywki powinny skontaktować się z Annali Sieciotkaczką (ang. Annali Webspinner), bariaurką odpowiedzialną za rejestrację i indoktrynację. Może ona przekierować przytłoczonego skurla gdziekolwiek by on nie chciał być.
Teatry[]
Aula Rena (ang. Ren Hall) nazwana w hołdzie legendarnego bohatera pierwszej z dawnych czasów, jest największym publicznym teatrem w Sigil. Występy są wystawiane dwukrotnie nocą, niemal zawsze przy pełnej widowni. Przedstawienia się różnią: jednej nocy grają githyanki, inną balet wykonany przez jaszczuroludzi, trzecią opera przedstawiająca wyjców z Pandemonium. Czuciowcy wystawiają hojne przedstawienia, nie szczędząc na aktorów, scenerie, magię, muzykę i zmysłowe wzmacniacze (takie jak produkowanie odoru, gdzie to odpowiednie).
Teatr Elloweth (ang. Elloweth Theater) jest mniejszą, intymniejszą scenerią, zazwyczaj wykorzystywanym do dramatycznych występów oraz interpretacji tańca. Jego sklepienie jest wykonane z muszli morskich capiz, cienkiego, niemalże przezroczystego materiału wpuszczającego znaczne światło. Jako taki, teatr jest wykorzystywany za dnia dla czytania poezji i esejów, improwizowanych przemówień i tym podobnych.
Amfiteatr Północnej Umbry (ang. The Northumber Aphitheater) ma taki sam rozmiar jak Teatr Elloweth, choć jest teatrem zewnętrznym. Siedzenia są wyrzeźbione w glinie łupkowatej i wapieniu, wszystkie zstępujące głęboko na ziemię. Wystawiane są tutaj zarówno zawody, jak i mecze uraz pomiędzy przeciwnikami chcącymi audiencji. Zazwyczaj, trzy występy odbywają się każdego dnia, choć niektóre zawody magii toczą się nocą - dla przykładu, by dostrzec sztuczne ognie czarodziejskiego pojedynku.
Sensoria[]
Ogarnięty doznaniami klient sensorium
Sensoria (ang. Sensoriums) są pokojami w Miejskim Gmachu Rozrywki, gdzie ludzie mogą zapisywać lub doświadczyć poszczególnego wydarzenia lub doznania. Gmach Rozrywki prezentuje Sensorium Czuciowców (ang. Sensate Sensorium) oraz Publiczne Sensorium (ang. Public Sensorium), pierwsze dostępne wyłącznie dla Czuciowców - nie pomoże nawet ułamek bogactwa.
Na szczęście, entuzjastyczni członkowie frakcji są gorliwi w podzieleniu się cieniem miejsca. Doświadczenia jakich można doznać w Sensorium Czuciowców są w pełni opisanymi, przytłaczającymi wydarzeniami, zazwyczaj intensywnymi zapisami innych Czuciowców. Faktol Montgomery wdrożyła nową zasadę, zgodnie z którą wielu z młodych Czuciowców gromadzi potrzebne doznania poprzez sensoria. Zarządziła także, że wszyscy Czuciowcy w Sigil muszą zapisać jakieś nowe doznania, które napotykają, tak by inni mogli czerpać z ich doświadczeń. Powiększanie wspólnych doświadczeń Czuciowców w ten sposób jest także istotne w awansowaniu w rangach frakcji. Korzystanie z sensorium nie kosztuje Czuciowców niczego.
Publiczne Sensorium to inna sprawa. Jest to zatłoczone miejsce mimo otwarcia 24 godziny na dzień. Ponad 200 pokoi jest dostępnych na każdym z 20 i więcej pięter w tej części Gmachu Rozrywki. Większość jest pokojami indywidualnymi oferującymi doznania trwające od 5 do 20 minut i kosztują 10 sztuk złota. Wiele podwójnych sensoriów, otwartych w tym samym czasie dla dwóch osób i trwające pół godziny, kosztują 20 sztuk złota za osobę. Trep z nieskończonym budżetem, bądź grupą pragnącą doświadczyć tego samego zapisanego wydarzenia, może wynająć jeden z sensoriów luksusowych. Te kosztują 100 sztuk złota za użytkownika, trwają cztery godziny i muszą być zarezerwowane tydzień przed. Podróżujące grupy często zapisują swoje doświadczenia w Publiczny Sensorium i odtwarzają je jako sesje treningowe, szczególnie jeśli wypad był nieudany. Niektóre grupy wykorzystują nawet pokoje do przygotowań na podróże, które zabiorę ich w dziwne, czy wrogie środowiska.
Bez względu na wykorzystanie sensorium, procedura jest taka sama. Po zażądaniu specyficznego doznania, bądź doświadczenia, człek (lub grupa) wchodzi do sensorium. Klient skupia swoje myśli podczas trzymania zapisywacza (ang. recorder) - małego, okrągłego kamienia wykonanego z wielu minerałów półszlachetnych, który zawiera pełną siłę doświadczenia. (Gmach Rozrywki posiada dosłownie miliony zapisywaczy; jeśli usunięte z sensoriów, powracają do niezaczarowanej skały.) Czuciowiec pozostaje niedaleko pomagając klientowi w koncentracji. Powoli magia zapisana w kamieniu wyzwala się, a trep - szczególnie korzystający pierwszy raz - bardzo prawdopodobne, że odleci poprzez doświadczenie. Pokój zatraca wszelką rzeczywistość; nic nie istnieje dla osoby poza uczuciem, które go ogarnia. Niektóre skurle uzależniły się od doświadczeń bez ryzyka, lecz Czuciowcy ograniczają używanie sensoriów do trzech razy dziennie.
Czuciowcy mają dostępną olbrzymią kolekcję doznań, doświadczeń i wydarzeń, lecz aktualnie płacą 500 sztuk złota za cokolwiek, czego nie ma w ich katalogu. (Szczególnie cokolwiek, co mogłoby zostać wykorzystane przeciwko Diukowi Rowanowi Ciemnolasowi, bądź Przeznaczonym.) Siepacz przekonany, iż może się czymś podzielić, może wkroczyć do Publicznego Sensorium i wypytywać się przy kasie biletowej. Jeśli ma szczęście, zostanie odeskortowany do pokoju na drugim piętrze, by dokonać szczegółowego zapisu w pustym kamieniu zapisywaczu. Proces zazwyczaj zajmuje około godziny, choć długie, bądź złożone doświadczenia mogą zająć cały dzień. Czuciowiec pozostaje z siepaczem cały czas, zadając pytania, by uzyskać subtelne niuanse i empatycznie wzmocnić wspomnienia.
Kwatery, klasy i Sanctorum[]
Pozostała część pierwszego piętra Miejskiego Gmachu Rozrywki jest poświęcona przeróżnym frakcyjnym kwaterom i salom publicznym. Hol recepcyjny poza głównym wejściem posiada filary, podwyższenie oraz tron - wszystkie to pozostałości po pradawnych czasach, choć Cuatha Da'nanin zazwyczaj zasiada na tronie i przyjmuje gości. Zajmuje się publicznym obowiązkiem około sześć godzin dziennie, toteż gości Gmachu Rozrywki najprawdopodobniej go napotkają. Prywatny hol recypcyjny Erin Montgomery znajduje się dokładnie za podwyższeniem, a Da'nanin często przedostaje się za podium do pomieszczenia, by dyskutować o sprawach z faktolem. Przechodnie ostrzegają, iż prywatna komnata zawiera ponoć wiele tajnych przejść i ukrytych straży oraz pokojów teleportacji - z których niektóre prowadzą bezpośrednio do prywatnych kwater faktola i jej małżonka.
Znaczna część kwatery głównej Czuciowców jest poświęcona aulom wykładowym i klasom treningowym. Pokazy i przedstawienia stosowania broni, magii i zdolności złodziejskich - wraz z wykładami na każdy temat w wieloświecie - mają miejsce 24 godziny na dzień. Czuciowcy są silnie zachęcanie do studiowania i nauki, a od każdego Czuciowca przechodzącego przez Sigil, oczekuje się, że spędzi czas w strefie treningowej albo przekazując albo ucząc się nowej techniki. Członkowie innych frakcji mogą uczestniczyć w tych sesjach, zakładając, że towarzyszy im Czuciowiec i zapłacą honorarium w wysokości 10 sztuk złota.
Mówi się, że Sercem Gmachu Rozrywki jest Sanctum Sanctorum, tajemniczy obszar dostępny jedynie poprzez korytarz z prywatnych komnat Erin Montgomery. (Rathsonowi udało się wyciągnąć cienia o miejscu od siepacza frakcji po przekupieniu go kilkoma kolejkami bubu.) Krwawnik utrzymujący, iż był w Sanctorum, opisał je jako mozaikowe zobrazowanie symbolu frakcji ozdobionego poprzez podłogę lapis lazuli, szafirami, opalami i innymi szlachetnymi i półszlachetnymi kamieniami. Co dziwne, przysięgał jakoby mozaika była prastarą, lekko różniącą się wersją symboli frakcji, wyglądającą nieco jak sama Pani Bólu.
Źródła[]
- Factol's Manifesto
- In the Cage - Guide to Sigil