| Bóstwo | |
|---|---|
| |
| Wee Jas | |
| Tytuł(y) | Rubinowa Zaklinaczka, Ciemnooka Pani, Wiedźmia Bogini, Sroga Pani, Strażniczka Śmierci, Biorąca, Pani Księgi i Kości, Kamienna Pani |
| Symbol | Czerwona czaszka owiana płomieniem |
| Plan Ojczysty | Acheron/Tintibulus/Wzorzysta Sieć[1]; Acheron/Ocanthus/Koteria Makabry[2] |
| Ranga mocy | Pośrednia bogini |
| Charakter | Praworządny neutralny (czasem praworządny zły) |
| Dziedziny | Śmierć, magia, próżność, prawo |
| Domeny | Dominacja, Magia, Prawo, Śmierć, Umysł[3] |
| Ulubiona broń | Sztylet |
| Sojusznicy | Boccob, Bralm, Fortubo, Heironeous, Hextor, Jascar, Lendor, Norebo, Osprem, Phaulkon |
| Wrogowie | Beltar, Dalt, Myhriss, Mystra, Phaulkon, Phyton, Vatun |
| Zwierzchnik | brak |
Wee Jas, Rubinowa Czarodziejka, jak przedstawiona w Dragon #88 (1984).
Symbol Wee Jas z Complete Divine (2004)
Symbol Wee Jas z Podręcznika Gracza 3.5 (2003)
Symbol Wee Jas z Dragon Magazine #350
Wee Jas jest suelską boginią magii, śmierci, próżności i prawa, a jej symbolem jest czaszka na tle ognistej kuli, bądź po prostu czerwona czaszka.
Opis[]
Wee Jas zawsze wygląda jak wyjątkowo atrakcyjna ludzka kobieta; poza tym szczegóły jej urody mogą się bardzo różnić. Zasugerowano, iż mogłaby pojawić się jako przedstawicielka dowolnej innej rasy humanoidalnej, gdyby tylko tak zachciała, a jej wygląd różniłby się w zależności od tego, co wyznawcy w danym miejscu uważaliby za najatrakcyjniejsze. Wee Jas zwykle nosi swój święty symbol jako element biżuterii.
Związki[]
Wee Jas jest córką Lendora. Ona i jej brat Norebo, byli romantycznie związani. Pała ona wielką wrogością względem Phytona za jego dominację nad pięknem. Zazdrośnie nie przepada za Myhriss za jej roszczenia o dominację nad miłością i pięknem. Pośród inny suelskich bogów, najbliżej jej do Phaulkona i Bralm. Jest również blisko do wszystkich praworządnych bogów, gdyż wywyższa ona prawo ponad wszystkie rzeczy i będzie pracowała razem z takimi bóstwami jak Heironeous i Hextor, jeśli będzie taka potrzeba. Demony i inne chaotyczny istoty pogardzają nią z tego powodu, co czyni jej powtórne zejścia i rozejścia romansowe z Norebo o wiele bardziej niezwykłymi. Może wzywać ona praworządnych nieumarłych bądź smoki, by wykonywały jej wolę.
Jak napisano w artykule w Dragon Magazine #350, Wee Jas jest bezkonfliktowa w jej domenach magii i śmierci. Boccob i Nerull, więksi bogowie, z którymi dzieli ona owe domeny, nie są suelskimi bogami; jako suelskie bóstwo, Wee Jas jest mniej lub bardziej poza ich strefą wpływów. Zasugerowano, że ta bezkonfliktowa moc oznacza, że pewnego dnia rozszerzy ona swoje wpływy, prawdopodobnie na inne plany.
Kraina[]
Wee Jas ma dwie boskie krainy na Acheronie. Na Tintibulusie jest to Wzorzysta Sieć, a na Ocanthusie Koteria Makabry.
Wzorzysta Sieć[]
Wzorzysta Sieć to nieprzenikniony ośmiokąt wyryty w jednym z acherońskich sześcianów. Kraina jest zaprojektowana na kształt pajęczej sieci, a jej drogi prowadzają niezmiennie do centrum, gdzie Wee Jas oczekuje na swoje dary. Od każdego, kto postawi stopę na jej krainie, wymaga się że zaoferuje porządną biżuterię, bądź interesującą magię na jej ołtarzu. Ci którzy nie przyniosą odpowiednich darów nie potrafią znaleźć drogi wyjściowej ze Wzorzystej Sieci przez pełen rok, bądź dopóki Wee Jas nie uzna, że spłacili oni swój dług wobec niej.
Koteria Makabry[]
Kryształowy pałac zbudowany na granicznym polu lodowym, wyglądający na ażurowy, choć jest przerażający. Cały świeci własnym bladym blaskiem. To jedyne źródło światła na tej czarnej jak smoła warstwie. Bliższe przyjrzenie się zewnętrznym murom pozwala dostrzec, że wyrzeźbiono je w lodzie na kształt splecionych szkieletów wszelkich ras żyjących w Wieloświecie.
W środku Koterii Makabry Wee Jas nieustannie testuje rzucające czary istoty uprowadzone z ich rodzimych planów. Nikt jeszcze nie zdał tych egzaminów. Niemniej kara za porażkę - śmierć z ręki bogini - uznawana jest przez jej wyznawców za wielkie wyróżnienie.
Wee Jas spędza sporo czasu poza zamkiem, spacerując po lodowym polu i wysysając z niego mentalne, zamrożone wspomnienia utraconej magii i śmierci. W odległości do 350 metrów od miejsca, gdzie przebywa, ciągła burza ostrz Ocanthusa zostaje czasowo wstrzymana.
Dogmat[]
Wee Jas uważa siebie za zarządczynię umarłych. Choć jest ona stosunkowo łagodną boginią śmierci, nie ma żadnych problemów ze stworzonymi nieumarłymi - tak długo jak nie są ożywieni przeciwko jej woli, a ich szczątki zostały otrzymane w praworządny sposób. Wee Jas jest obojętna kwestiom moralnym; jeśli można zrobić coś w granicach prawa, dozwoli ona tego. Jasidańscy kapłani uczą, że magia jest kluczem do wszystkiego. Jasidanie są spodziewani ukazywać szacunek swoim poprzednikom i zmarłym.
Święte Księgi[]
- Ohydna Dewastacja. Jest to krótki tekst uważany za heretyczny przez większość Jasidińskiego kościoła. Sugeruje iż Wee Jas rozmyślnie usunęła ochronę Suelskiego Imperium, pozostawiając je wrażliwe na Deszcz Bezbarwnego Ognia jako karę za ich grzechy przeciwko magii
- Biała Księga. Ten tom, długi na ponad sto stron, wyjaśnia pogrzebowe zwyczaje Suelów. Jej obrządki i modły, które różnią się w zależności od byłego statusu w życiu trupa, mogą być użyte do zapobiegnięcia powstania duszy jako nieumarły.
Wyznawcy[]
Kler Wee Jas
Nayim Lem, czarodziejka Wee Jas
Wyznawcy Wee Jas są znani jako Jasydyni (ang. Jasidin). Wee Jas jest szczególnie popularna wśród suelskich czarodziejów i zaklinaczy. Jako bogini śmierci, wielu ludzi zwraca się do niej o bezpieczne przejście w życie pozagrobowe, niż surowe bóstwa jak Nerull. Jest także honorowana przez tych, którzy są związani z przestrzeganiem i interpretacją praw (sędziów, urzędników, justykariuszy itd.), a czasem nawet czczona jako bogini miłości.
Znane świątynie Wee Jas można znaleźć w Hardby, Alhaster i Hesuel Ilshar. Była wyznawana w Lo Reltarma na Wyspach Lendore przed elfim podbojem tych ziem. Jest wyznawana przez wielu w Pale. Jest także główna świątynia w Sasserine w Dżungli Amedio, kiedy miasto zostało pierwotnie odnalezione przez kapłanów Wee Jas. Rozsiana sekta znana jako Kult Zielonej Pani, który czci długo-zmarłą Jasiańską kapłankę jako świętą, działa z pogrzebowego kopca niedaleko Diamentowego Jeziora. Jej świątynia w Alhaster jest znana jako Szkarłatna Iglica.
Kler[]
Kapłani Wee Jas, znani jako Karuth, noszą warstwowe, zakapturzone szaty przemiennej szarości i czerni, sięgające do stóp. Zwyczajowo, ich kaptury są opuszczone wisząc z tyłu, by ukazywać ich strojone biżuterią głowy. Noszą biżuterię z motywami czaszek i klejnotów także na swoich rękach i szyjach oraz dzierżą laski. Ich ulubioną bronią jest sztylet, lecz używają także wielu innych broni spośród tych lubianych przez magów.
Świątynie[]
Plan świątyni Wee Jas (Dragon Magazine #350)
Świątynie Wee Jas są budowane jak wieże czarodziejów. Są zdobione przepiękną sztuką, a każda zawiera rozległą bibliotekę. Niektóre mają stałe magiczne ognie na szczycie.
Znane świątynie Wee Jas można znaleźć w Hardby i Alhaster. Jest tam także główna świątynia w Sasserine, w Dżungli Amedio, po tym jak miasto zostało pierwotnie odnalezione przez kapłanów Wee Jas.[4].
Rytuały[]
Usługi Wee Jas zawierają pełen czci szacunek dla jej ikon, oferowanie biżuterii i klejnotów oraz magicznie wytworzone ognie. Większość świątyń ma rozległe magiczne i prawnicze biblioteki oraz wszelki wysiłek ochrony tego co kilka fragmentów wciąż zawiera starożytne suelskie prawa.
Święta[]
- Noce Przybywającego Księżyca. W te nowe, Celene i Luna przybywają, Jasidini rozpalają magiczne ogniska, tworzą iluzje i oferują modlitwy oraz ofiary swojej bogini.
- Rumieniec Bogini. Czwartego Codevena, Jasidini zbierają się w świątyni, by spalić część biżuterii jako ofiarę dla Biorącej.
- Rubinowego Zgromadzenie. Wakacje głównie dla kleru i laikatu wyższych warstw, Rubinowe Zgromadzenie odbywa się co każde dziesięć lat. Na tym festiwalu, wzorowanym na rozrzutną zabawę, kontakty są zdobywane i odnawiane, opowieści opowiadane, a wiedza wymieniana. Pod koniec, goście wypijają wino z kielichu ze znajdującym się w nim rubinem; znane jest to jako Rubinowy Toast, i jest oddaniem podzięki dla Rubinowej Zaklinaczki. Po wypiciu, rubin wrzucany jest w ogień.
Mity i legendy[]
Zem'Jil, sukkub przechrzczony na służkę Wee Jas (Dragon Magazine #350)
- Tajemna Studnia. Mit ten utrzymuje, iż Wee Jas jest potajemnie większą boginią, a większość jej boskiej mocy pozostaje ukryta w magicznej studni. Choć jest to przypuszczalnie sekret trzymany z dala od większych bogów, to śmiertelni wyznawcy Wee Jas zdają się wierzyć w prawdziwość opowieści. Studnia ma się znajdować ponoć w krainie Srogiej Pani na Acheronie, strzeżona przez potężnych strażników i przynajmniej jednego spętanego półboga. Wielcy czarodzieje rodzą się ponoć z kroplą mocy ze studni, ofiarowanej im przez Wiedźmią Boginię.
- Martwi Bezbożnicy. Nawiązując do tradycji, ci którzy nie wyznają pojedynczego bóstwa ze szczególnym oddaniem, w wyniku zaniedbania trafiają do Wee Jas po śmierci. Trzyma ich ona w swojej krainie przez czas przed zreinkarnowaniem kilku z nich, wspomnienia poprzednich żyć zaś wymazując.
- Miłość to Hazard. To historia o romansie Wee Jas z jej kochankiem Norebo, który został stworzony przez Lendora niemal jako jej biegunową przeciwność. Podczas kiedy niektóre wersje historii utrzymują, iż ją uwiódł, to w tej opowieści ona definitywnie uwiodła jego, a rankiem opuściła objęcia Biorącego. Ona go goni, a on ucieka, zaś ich miłość raz jasno błyszczała, a innym razem to jej gniew błyszczał jaskrawo. Pragnie ona związać go ze swoimi prawami i tradycjami, a on ukazuje jej jakim ryzykiem i przygodą jest miłość.
- Piekielne Piece. Legenda mówi o tym, że pierwszy spór pomiędzy Wee Jas i Norebo spowodował erupcję płomieni Gór Kryształowej Mgły, tworząc Piekielne Piece.
Status[]
Wee Jas została pierwotnie opisana w pierwszej edycji Greyhawka i Dragonie #88 (pierwszy opis Wee Jas, który jest dłuższy od jednego zdania) jako "większa" bogini, lecz jej status został zdegradowany do "pośredniego" w From the Ashes. Dragon #80 określił jej charakter jako praworządny neutralny z praworządnymi złymi tendencjami, niż po prostu praworządny neutralny i wiele źródeł od tamtego czasu pozostaje temu wierne. Dragon #350 ustanowił ją większą boginią, lecz skrywa ona większość swojej mocy w mistycznej studni, by ukryć ten fakt.
Magiczne przedmioty[]
Przypisy[]
Źródła[]
- Grubb, Jeff, Bruce R Cordell, and David Noonan. Manual of the Planes (Wizards of the Coast, 2001).
- Gygax, Gary. World of Greyhawk Fantasy Game Setting (TSR, 1983).
- Holian, Gary, Erik Mona, Sean K Reynolds, and Frederick Weining. Living Greyhawk Gazetteer (Wizards of the Coast, 2000).
- Lakofka, Lenard. "Gods of the Suel Pantheon." Dragon #88 (TSR, 1984).
- Moore, Roger E. The Adventure Begins (TSR, 1998).
- Noonan, David. Complete Divine (Wizards of the Coast, 2004).
- Redman, Rich, Skip Williams, and James Wyatt. Deities and Demigods (Wizards of the Coast, 2002).
- Reynolds, Sean K. "Core Beliefs: Wee Jas." Dragon #350 (Paizo Publishing, 2006).
- Sargent, Carl. From the Ashes (TSR, 1992).