Smok pożogi (ang. Wildfire dragon) to jeden ze smoków katastroficznych.
Ogień żyje, ale krótko. Ten smok jest jego reinkarnacją.
- Ang-tur, wysoki szaman Imixa
Opis[]
Iskra opada na wyschnięte pole, dotykając go w gwałtownym wybuchu. Dym wznosi się pod niebiosa, zaś ogień roznosi na pobliskie drzewa. W mig cały las płonie, zaś spanikowane zwierzęta rzucają się do ucieczki. Niedopałki opadają na pokryte strzechą chaty, podpalając wioski i miasta na drodze pożerającego ognia. Ale jeszcze bardziej przerażająca od pożaru jest istota którą ten skrywa. Z serca pożogi wystaje wężowy kształt, rozkładający rozjarzone skrzydła, jakby kpiła z odrodzenia feniksa. Śpiewa ona trzaskaniem pożerającego płomienia i dziką radością spopielania.
Smok pożogi zjawia się by ożywić las w intensywnym pożarze, lub burzę ognia i dymu która wznosi się nad płonącym miastem. Obserwator może ledwo odróżnić czy to ogień tworzy smoka, czy to ten go rozprzestrzenia. Jego falujący kształt z płomieni jest pokryty popiołami i dymem, ledwo kojarząc się z postacią smoka. Gdy jest spokojny, zapał smoka pożogi jest ograniczony do kopca węgielków, zwodniczo cichego. Ale w mgnieniu oka jego potworny ogień eksploduje pożerającą wszystko furią.
Środowisko i leża[]
Smoki pożogi są przywiązanie do każdego miejsca gdzie można znaleźć cenny opał. Lasy wyschnięte od miesięcy i smagane jałowymi wiatrami, spieczone latem slumsy, wyschnięte pustynne wioski, oraz spieczone słońcem stepy - każde z tych miejsc może zostać domem dla takiej zabójczej istoty.
W większości przypadków smok pożogi nie zagrzeje miejsca na długo - tylko aż zostawi za sobą zwęglone pustkowie smagane silnym wiatrem. Gdy już się to stanie, smok wraca do byłego gniazda, gdzie niegdyś spustoszony krajobraz znów zapełnił się życiem, a wydaje się odnawiający i obiecujący. Spokojny smok zanurza się w soli i popiołach które poprzednio zostawił, poszerzając swoje zapoznanie z całym terenem. W swego rodzaju samokontroli pozostaje, wyczekując przez cykle życia i pór roku, aż nadejdzie szansa na ponowienie jego cyklu.
Osobowość i motywacje[]
Smoki pożogi cieszą się tylko piekłem jakie tworzą. Gdy góra płomieni urośnie, smok tańczy na rozpalonym powietrzu, śpiewając głosem który brzmi jak wycie wichru w sercu płomieni. Dla tego smoka czyszczenie płomieniami jest celem istnienia.
Smok pożogi ucieleśnia trwałość oraz destrukcyjną naturę płomieni. Prędkość z jaką może rozprzestrzenić dewastacyjną moc jest wprost proporcjonalna do długości na jaką może ją utrzymać. Po zadomowieniu się w jakiejś strefie, smok pożogi może w ciszy pozostać tam a okres kilku ludzkich pokoleń.
Te istoty są zafascynowane światem naturalnym i jego wzrostem. Patrzą na świat w odniesieniu do jego postępów i dochodzenia do punktu w którym destrukcja jest potrzebna, oraz widzą go jako źródło opału który ukształtuje zniszczenie.
Starcia[]
Smoki pożogi żyją w różnorodnych środowiskach, od płytkich nor wykopanych pod stepami, aż po antyczne ruiny po zatłoczonymi miastami. Są zainteresowane tylko swoim terytorium oraz jego nieuchronną potrzebą bycia odradzanym i wypalanym. W ten sposób smoki pożogi nie współpracują dobrze z innymi. Żywiołaki i inne istoty ognia są przyciągane przez obecność takiego smoka, szukając korzyści w pożarze który ten rozpęta. Takie istoty nigdy nie są prawdziwymi sojusznikami, a smok pożogi może też zająć się nimi gdy wszelkie inne przeciwności zostaną pokonane.
Kulty humanoidów czczą smoki pożogi, ale z wielu różnych powodów. Niektórzy wyznają ich moc destrukcji którą smok reprezentuje, chcąc ujrzeć jak świat płonie. Takie kulty są prowadzone przez czaromiotów i szamanów specjalizujących się w magii ognia, której używają w kooperacji ze smokiem. Inne kulty kierują się ku wyznawaniu starając się uspokoić oraz kontrolować spoczynek smoka w zamieszkanym rejonie. Wierzą, że inicjując coroczne wypalenie pól uprawnych i lasów mogą odsunąć piekło jakie w swoim czasie sprawia smok.
Historia[]
Gdy zabito smoczego boga Io, smoki które doświadczyły tego wydarzenia były napędzane szaleństwem zemsty. Najpotężniejszymi z dziećmi Io były antyczne smoki czerwone i złote, których ogień pustoszył pola bitew w ich pogoni za zabójcą Io, przedwiecznym Erek-Husem.
Obawiając się że gniew smoków może dać im przewagę, Erek-Hus zawarł sojusz z Imixem, Władcą Ognia, który zobowiązał się kontrolować smoki ognia. Rozwścieczone smoki pogoniły za Erek-Husem przez portal do wiecznie płonącego królestwa Imixa - portal który oferował wejście, ale nie wyjście. Tutaj, w mistrzowskim posunięciu oszustwa, Erek-Hus umknął, a smoki zostały pochwycone przez Władcę Ognia.
Smocza moc napędziła wielki pożar, który nie pozostawił z nich nic więcej jak smukłe kształty z dymu i żaru. Sukces Imixa był jednak krótki, bowiem zorientował się że potężne czerwone i złote smoki nie ugną się przed jego wolą, nawet po zniszczeniu ich ciał. Wściekły, wyrzucił je z powrotem do ich świata, gdzie ich pragnienie zemsty zmieniło się w pragnienie wyzwolenia ognistej czystki.
Wiele smoków pożogi zasmakowało w destrukcji życia, tęsknią za paleniem wszelkich zielonych krain i osad humanoidów na popiół. Inne zachowują trochę dobra ze swoich złotych przodków, ale te są i tak nie mniej destrukcyjne niż ich agresywni krewniacy. Widzą ogień jako świętość, wymóg do cyklu narodzin, śmierci i odrodzenia. Takie smoki stały się nadzwyczaj obeznane w cyklach środowiskowych na ich terytoriach, na których gniazdują, oglądając przemijanie pór roku i lat, wraz z czekaniem na wyzwolenie swego czyszczącego ognia.
Walka i moce[]
Na polu bitwy smok pożogi jest łakomy i nieprzewidywalny na równi z burzą ogniową którą wytwarza. Istoty te walczą z powietrza, z którego opadają niczym żywy płomień który pali wszystko czego dotknie. Swoje ataki koncentruje na istotach które oparły się jego wypalającej aurze. Gdzie wrogowie się gromadzą, tam smok wyje z radości nad łatwym przedarciem się poprzez nich, ustawiając się tak by jego aura spowodowała jak największe zniszczenia.
Wolność ruchu jest siłą życiową dla smoka pożogi, który wie że jego wrogowie mogą okiełznać jego furię równie dobrze co łapać ogień. Dlatego oszczędza najsilniejsze ataki na tych, co mogli by go spowolnić lub unieruchomić.
Smoki pożogi nie wybrzydzają w swym wybieraniu ofiar ataków, palenie każdej istoty cieszy je po równo. Głęboko w duszy każdego smoka pożogi tkwi pamięć o porażce Io i wciąż płonącym zepsuciu jakie spowodował w nich Imix. Chociaż przedwieczni zostali dawno temu uwięzieni, smoki pożogi wybuchają straszną furią stając twarzą w twarz z każda istotą która służy uwięzionym przedwiecznym lub próbuje zrealizować ich marzenia o wolności.
Smok pożogi dysponuje następującymi zdolnościami:
- Smok pożogi już od małego wywołuje wokół siebie parzącą aurę ciepła. Dotknięte nią ofiary zostają chwilowo pozbawione możliwości działania.
- Starsze smoki pożogi mogą też rozszerzać tą aurę i uderzać nią w kształcie stożka, wyzwalając się z efektów spowolnienia i ograniczenia ruchu.
- Może też przenikać przez przeciwników, paląc ich.
- Ich ataki ugryzieniem i pazurami zadają dodatkowe obrażenia od ognia.
- Dotknięty obrażeniami od ognia, smok chwilowo przyspiesza swój ruch (chociaż jest odporny na obrażenia od ognia).
- Antyczne smoki pożogi mogą wywołać obszarowy wybuch ognia.
Zobacz też[]
- Gorzejący jaszczur
- Kształt ognia
- Kukła
- Garyx - smoczy bóg ognia patronujący cyklicznym pożarom.
Źródła[]
- Dragon Magazine #425 (2013; 4e)