Smok lawinowy (ang. Avalanche dragon) to jeden ze smoków katastroficznych, cechujący się nieokreślonym charakterem.
Widziałem wiele kamieni zsuwających się w dół tej przełęczy, ale jednego nigdy nie zapomnę. Widziałem coś tańcującego wśród miażdżących głazów. Widziałem smoka o skrzydłach z kamienia, nadchodzącego po mnie. To nawiedza mnie w snach.
- Jak Żelaznokół, strażnik z karawany
Opis[]
Lawinowe smoki znane są jako "smoki śmiertelnego ślizgu" wśród plemion górskich orków, oraz jako "duszące smoki" wśród goliatów którzy żyją pod szczytami, na których te gniazdują. Żywiołowe połączenie postrzępionych odłamków kamienia i duszącego pyłu, lawinowy smok ukazuje swą smoczą postać tylko z ogólnego zarysu. Jego skrzydła są para chmur pyłu i lśniącego piachu. Jego oczy, kły i pazury są z odłamków kryształu, połyskujących wyładowaniami. Smoka lawinowego nieustannie pokrywa ruszająca się masa kamieni i skał, których szczękanie i huk roznosi się ilekroć ten budzi się ze swego czujnego bezruchu. Smoki lawinowe potrafią mówić językami wspólnym, smoczym, oraz językiem przedwiecznych.
Historia[]
Niewiele istot poznało żal przez tak długo i tak dobrze jak lawinowe smoki. Te potwory zapominają niewiele - zwłaszcza sobie i swojemu rodowodowi, który zaczyna się od umarcia Io. Zamiast obwinić Erek-husa, przedwiecznego który spowodował śmierć Io, pewna grupa dzieci smoczego bóstwa oparła się o moc śmierci, odpowiedzialnej za umarcie ich bóstwa. Te smoki umknęły do Chaosu Żywiołów w bólu i zmieszaniu, gdzie znalazł je przedwieczny zwany Athuam Walące się Niebiosa.
Ucierpiawszy w niedawnej bitwie z Nerullem, prawdziwym bogiem śmierci, Athuam widział w smokach sposób na swą zemstę. Przedwieczny przekonał smoki, że śmierć jako taka może zostać zniszczona, a wszystkie stworzenia które zginęły, powrócą do życia - włącznie z ich upadłym bogiem.
Jednogłośnie, smoki obwołały Athuama swoim nowym panem, o ile ten poprowadził by je do zniszczenia Nerulla. Przedwieczny dał im się napić swej błotnistej krwi, która napełniła smoczy żyły mineralną mocą i żywiołową żywotnością, oraz wzmocniła ich ciała i umysły. Stały się katastroficznymi smokami lawiny, przyzywającymi moc kruszącej się góry.
Smoki przemienione przez Athuama towarzyszyły Walącym się Niebiosom podczas jego następnego ataku na fortecę Nerulla w jego krainie Plutonu. Tutaj Athuam i jego miażdżąca lawina smoków zaprowadził spustoszenie w astralnej domenie, poważnie wyczerpując moc boga śmierci. Poprzez wezwanie swych boskich sojuszników, Nerull strącił i uwięził Athuama, razem z większością jego smoczych pomagierów.
Te smoki które zdołały uciec z bitwy są przodkami obecnych smoków lawinowych. Bardziej niż inne katastroficzne smoki, te kultywują swoją historię. Przez długie pokolenia ich wrogość do boga śmierci Nerulla została przekształcona w naturalny instynkt by niszczyć wszelkie kreatury i sługi cienia.
Taktyka[]
W wysokich miejscach na świecie lawinowe smoki osiadają razem w spoczynku, kontemplując naturalne piękno wokół nich. Te potwory są zadowolone z pozostawania bez ruchu przez długi czas, przez który mogą zawrzeć sojusz z istotami bezdrożnych gór (jak złowieszcze niedźwiedzie czy wilki, bulette, goliaty, smoczyska i wyverny.
Smoki lawinowe są otwarte na sojusze z innymi smokami katastroficznymi, zwłaszcza sejsmicznymi i wulkanicznymi, które uważają za swych naturalnych krewniaków. Mogą nawet posłuchać dowodzenia istoty innej niż katastroficzny smok, zwłaszcza jeśli taka osoba włada mocą żywiołu.
Istoty o dobrej naturze, które poznały historię lawinowych smoków czasem szukają z nimi przymierza mającego na celu zniszczenie nieumarłych lub sił cienia. Te istoty nauczyły się, że żal smoków lawinowych może był łatwo kontrolowana. Takie sojusze zwykle walą się w ogniu ostatecznej bitwy, kiedy gniew lawinowego smoka każe mu wyzwolić destrukcyjną furię, która niszczy zarówno wrogów jak i sojuszników.
Walka[]
Lawinowe smoki lubią staczać się w dół na wrogów z wielkiej wysokości, po czym ruszają się wśród walki wręcz, z deszczem kamieni wywołaną przez ich aurę. Szarżują z bezpośrednimi atakami na potężnych przeciwników, zaś pozostałych duszą pyłem i żwirem. Pomimo bycia zwinnymi lotnikami, lawinowe smoki rzadko unoszą się w powietrze. Zamiast tego, latają od punktu do punktu po polu bitwy, wybierając najlepsze miejsca by sprowadzić śmiertelny deszcz na oponentów.
Kiedy lawinowy smok wybiera wroga spośród dostępnych celi, koncentruje się na nieumarłych, istotach z Planu Cieni, oraz tych którzy używają cienia jako źródła mocy. Czasami taki smok sympatyzuje z wrogami nieumarłych i mroku, oraz może zaprzestać niszczenia wszystkiego na swej drodze, by z takimi pertraktować. Krótkotrwałe sojusze mogą zostać zawarte z osobami które oferują jakąś wiedzę o nowym zagrożeniu z Planu Cieni, lub przez okazję by ugodzić w potężnego nieumarłego.
Lawinowe smoki także chowają urazę która może wpłynąć na ich osąd i taktykę w boju. Niezmiennie weźmie na cel przede wszystkim istoty z którymi walczył lub miał utarczki już w przeszłości - lub takie które kojarzą mu się z dawnymi krzywdami. W innych przypadkach lawinowy smok jest jednak równym kombatantem, który daje swojej żywiołowej naturze stać się dość dziką, by zasiała jak najwięcej zniszczenia. Gdy lawinowe smoki walczą razem, stają się szczególnie silne poprzez koordynowanie ich aur i ataków, by wyczyścić pole bitwy.
Moce[]
- Już od urodzenia lawinowe smoki dysponują aurą sypiących się wokół nich kamieni, która zadaje obrażenia.
- Starsze smoki potrafią na życzenie zwiększać jej zasięg.
- Spowolnienia rzucone na tego smoka działają tylko na prędkość jego lotu.
- Smok lawinowy może uderzać pazurami swe ofiary ilekroć nad nimi przeleci lub przejdzie przez nie.
- Bronią oddechową smoka jest stożek oślepiającego pyłu, który unosi się przez jakiś czas w powietrzu.
- Lawinowy smok może wywołać działający na obszarze stożka wybuch kamieni, które ranią przeciwników.
- Najstarsze lawinowe smoki potrafią pluć kamieniami dla odległość, by porazić nimi jednego lub dwóch wrogów.
Środowisko i leża[]
Smoki lawinowe żyją w najwyższych obszarach naturalnego świata: w ukrytych miejscach na stokach gór i szczytach stromych wzgórz lub zruinowanych wież. Niektóre gniazdują w kalderach wulkanów, w przymierzu z wulkanicznymi smokami które również tam mieszkają.
Znaczną część czasu spędzają poza leżami, których używają głównie jako magazynu na skarby. Jako miejsca spoczynku używają stoków lub szczytów nad leżami, skąd rozglądają się przy okazji wypoczynku. Mogą łatwo dzielić leża ze smokami sejsmicznymi, lub innymi katastroficznymi. Niektóre dzielą je nawet z chromatycznymi lub metalicznymi, głównie błękitnymi - które zamieszkują góry w pobliżu pustyni.
Chociaż unikają ośrodków cywilizacji, lawinowe smoki lubią żyć w pobliżu osiedli, wzdłuż szlaków handlowych które łączą miasta z większymi ośrodkami. W ten sposób grupa lawinowych smoków może zastawiać pułapki na górskich przełęczach, atakując karawany z materiałami mineralnymi lub magicznymi. W nielicznych przypadkach, gdy lawinowy smok przybliża się do cywilizacji, jest to zwykle spowodowane obecnością potężnego nieumarłego.
Osobowość i motywacje[]
O żadnym katastroficznym smoku nie można powiedzieć, by ucieleśniał prawdziwe poczucie harmonii i spokoju. Lawinowe smoki są ku temu całkiem bliskie. Chociaż rozkoszują się ryczącym stukotem osuwisk terenu i w grzebaniu ofiary pod zwaliskiem głazów, cieszą się także długim stanem spoczynku. W tym czasie mają podgląd na otaczające ziemie ze swoich leż, zadowolone obserwowaniem lub drzemaniem trwającym miesiące lub lata.
Lawinowe smoki znane są ze swej dobrej pamięci. Wszystkie posiadają przynajmniej przebłysk po porażce pierwszych lawinowych smoków w walce z Nerullem, bogiem śmierci odwołanym i zastąpionym przez Kruczą Królową. Dzięki ich szczególnej historii, lawinowe smoki są szczególnie wstrząśnięte istnieniem nieumarłych, lub istot które radzą sobie z Planem Cienia lub czerpią z niego moc.
Każdy lawinowy smok trzyma w swojej pamięci powiększającą się listę występków - i marzą o odegraniu się za nie. Niektóre są rozgniewane na krasnoludy które kopią w ziemi zbyt blisko powierzchni gór, na których te smoki gniazdują. Inne są rozdrażnione przez ego pobliskich smoków chromatycznych lub metalicznych. Niektóre zazdroszczą dobrego losu pobliskim społecznościom humanoidów. Wszystkie są na tyle elastyczne w swych poglądach, że mogą przenieść urazę do jednych istot na wliczenie w to sojuszników, kompanów lub potomków tej istoty.
Źródła[]
- Dragon Magazine #424 (2013)