Uthgar

Bóstwo
Uthgar jako wysoki, barczysty wojownik odziany tylko w bitewną uprząż, skórzane bryczesy i futrzane buty, dosiadający swojego podniebnego kucyka.
Uthgar
Tytuł(y)	Ojciec Uthgardtu, Wojowniczy Ojciec
Symbol	konkretny totem ducha bestii
Plan Ojczysty	Ysgard/Ysgard/Uthgardtheim; Odpoczynek Wojownika/Uthgardtheim
Ranga mocy	Półbóg
Charakter	chaotyczny neutralny
Dziedziny	barbarzyńskie plemiona Uthgardtu, siła fizyczna
Domeny	chaos, okup, siła, wojna, zwierzę
Ulubiona broń	odpowiedni zwierzęcy totem (topór wojenny)
Sojusznicy	Tempus
Wrogowie	Malar, Auril
Zwierzchnik	brak

Totemy Uthgara

Uthgar (ut-gar), ojciec barbarzyńców Uthgardtu na Dzikim Pograniczu, jest dumnym i niezależnym wojownikiem, według niektórych legend synem Beorunny (wojownika, bohatera netherilskiego, którego towarzysze dali początek barbarzyńskim plemionom Północy). Inne podania utrzymują jednak, że jest potomkiem potężnego Tempusa. Wojowniczy Ojciec ma niewielu przyjaciół i trzyma się z dala od zajętych polityką bóstw. Nie należy jednak do ponuraków i dobry żart zawsze kwituje donośnym i szczerym śmiechem. Chętnie oddaje się zmysłowym przyjemnościom ciała - uwielbia zatem polować, pić i ucztować z duchami wojowników, których wezwał, by mu służyli. Mimo że jest niezmordowanym i metodycznym taktykiem, jego bitewne strategie dalekie są od natchnienia. Zawsze dąży do zwycięstwa, zwłaszcza gdy zagrożeni są barbarzyńcy Uthgardtu. Ma wiele twarzy, a jego przebrania symbolizują totemy różnych zwierząt, lecz w poświęconych mu miejscach zawsze przedstawia się jako wysokiego, krzepkiego, brodatego, jasnowłosego wojownika o przejmująco niebieskich oczach, ubranego jedynie w bitewną uprząż, skórzane bryczesy i futrzane buty. Kościół Uthgara, mało znany poza surowymi krainami Północy, de facto istnieje wyłącznie w szeregach tych, którzy czczą różnych szamanów kultu bestii. Mimo że przez innych mieszkańców Dzikiego Pogranicza postrzegany jest jako dziki i przerażający, jego charakter różni się w dużym stopniu w zależności od plemienia. W ostatnich latach lud Uthgara starał się zetrzeć plamy na swym honorze, spowodowane okrutnymi działaniami teraz już nieistniejącego plemienia Błękitnego Niedźwiedzia (którego totem został pokonany i wchłonięty przez Malara Władcę Bestii), co zwiększyło akceptację wobec plemion Uthgardtu poza barbarzyńską Północą. Wzrósł także religijny zapał tych plemion, ponieważ w każdym z nich przyszło na świat kilkoro niemowląt ze znamieniem zwierzęcego totemu, co zostało uznane za oznakę wielkiej łaski bóstwa. Właśnie te dwa czynniki sprawiły, że Uthgar został wyniesiony do statusu pomniejszego bóstwa. Kapłani Uthgara modlą się o czary o świcie lub zachodzie słońca. Są niemal wyłącznie mężczyznami i każdy czci zwierzęcy totem swojego plemienia. Wiosenna równonoc i oba przesilenia uznają za dni świąteczne, a w czasie jesiennej równonocy wszystkie plemiona zbierają się na swoich rodowych kopcach (lub przy Studni Beorunny, najświętszym z kurhanów przodków), aby odprawiać ceremonie, zawrzeć umowy i obcować z rodowymi duchami. W czasie Runicznego Wiecu młodzieńcy Uthgarów, którzy pragną potwierdzić swoją dojrzałość (i zostać wojownikami), biorą udział w rytuale Runicznych Łowów, w czasie których muszą zwyciężyć tradycyjnych wrogów plemienia - zazwyczaj orków. Jeśli kończą Runiczne Łowy pomyślnie, kapłani Uthgara odprawiają ceremonię, znaną jako Telhut, aby wprowadzić ich w krąg mężczyzn. W tym samym czasie uthgardzkie kapłanki Chauntei przyjmują dziewczęta w szeregi kobiet. Zamiast przestrzegać jednej wyraźnie określonej reguły, kapłani Uthgara (i ci, którzy obierają go za patrona) muszą podporządkować się nieci szerszym wytycznym dotyczącym charakteru zwierzęcych totemów, które pośredniczą między Uthgarem a jego ludem. Każdy charakter który pasuje do totemu, jest także odpowiedni dla kapłana Uthgara tegoż totemu.

Historia/związki

Uthgar był kiedyś śmiertelnym mieszkańcem Północy, pochodził z Ruathym i nazywał się Uther Gardolfsson. Był bratem Morgreda ("Morgura" z Kopca Morgura), który wsławił się najazdem na wspaniałe królestwo Illusk, zanim przeniósł się na Północ. Tam jego wyznawcy połączyli się z netherilskimi uciekinierami, którzy powrócili do prymitywnego sposobu życia i zapoczątkowali dynastię barbarzyńców - Uthgardt. Kiedy Uthgar leżał umierający od ran, jakie odniósł w bitwie z Gurtem, Władcą Lodowych Gigantów, został wyniesiony do statusu półboga przez Tempusa, który podziwiał jego waleczność. Uthgar jedynie jego zalicza więc do swoich sojuszników. Ojciec Uthgardtu pogardza Helmem, Ilmaterem, Tormem i Tyrem ponieważ skradli mu oddanie wszystkich kapłanów z plemienia Czarnego Lwa, Malara obarcza zaś odpowiedzialnością za zniszczenie plemienia Błękitnego Niedźwiedzia (którego część przetrwała i istnieje dzisiaj jako plemię Ducha Drzewa), a Auril nienawidzi za to, iż odebrała mu wiernych z plemienia Łosia. Poza tym nie interesuje się innymi bogami i trzyma się z dala od ich intryg.

Dogmat

Credo religii Uthgara różni się nieco od plemienia, ponieważ każdy zwierzęcy kult kładzie nacisk na inne "barbarzyńskie" cechy. Wszystkim szamanów Uthgara obowiązuje jednakże jedna zasada- najważniejsza jest siła i to, co można dzięki niej osiągnąć. Cywilizacja jest synonimem słabości. Mężczyźni powinni polować, walczyć i najeżdżać słabych, by zadbać o swoje żony i dzieci. Rodzina to rzecz święta, a więzów z nią nie można łatwo przeciąć. Magia wtajemniczeń jest bezsilna, hedonistyczna i zawsze prowadzi do słabości. Zawierzyć jej, znaczy iść fałszywą drogą, która prowadzi do śmierci i ruiny. Czcij Uthgara, swych przodków i totemiczne zwierzę swojego plemienia. Obserwuj bestię, być poznał jej cnoty i słabości, po czym uznaj jej cnoty za własne, a słabość wykorzeń ze swego ducha. W bestii tkwi mądrość i pierwotna moc, którą możesz przejąć. Spraw, by inni członkowie twego plemienia lękali się ciebie i szanowali twoją wiedzę i moc i by podążali za mądrymi słowami, które przodkowie przekazują im przez twoje usta.

Kler i świątynie

Kościół Uthgara dzieli się na jedenaście zwierzęcych totemów, które służą Uthgarowi za pośredników w kontaktach z poszczególnymi plemionami Uthgardtu na Dzikim Pograniczu, żadne z nich nie czci bowiem bóstwa bezpośrednio, a jedynie poprzez totemy, uosobienie ducha ich plemienia - symbol jego żywotności, mądrości, zdolności mistycznych, wytrwałości, prędkości o natury. Szamani Uthgarów dbają o najważniejsze potrzeby swego plemienia, nauczają historii i zwyczajów przekazywanych przez heroiczne opowieści, pieśni rodowe oraz utkaną przez wieki tradycję ustną. Swoim plemieniom zapewniają leczenie, przeprowadzają inicjację młodzieńców po tym, jak powrócą oni z wyprawy (często misji przeciwko wrogiemu plemieniu) oraz służą radą przywódcom plemion i starszyźnie. Kiedy plemię staje w obliczu nowej sytuacji lub musi podjąć jakąś ważną decyzję, szamani konsultują się z duchami przodków i wielkimi duchami zwierząt totemicznych, by uzyskać od nich radę. Wszyscy wierzą, że siła może reprezentować czystość i cel, a zatem spory często rozwiązywane są za pomocą testów siłowych lub walk do pierwszej krwi, do poddania lub do śmierci - jeśli sprawa jest wystarczająco poważna. W Runiczny Wiec szamani nadzorują plemienne rytuały przejścia.