Veserab
Veseraby są latającymi, robakowatymi stworzeniami rodzimymi dla Planu Cienia, często wykorzystywanymi jako wierzchowce przez mieszkańców tej umbralnej krainy.
Opis[]
Veserab wygląda jak krzyżówka nietoperza i dżdżownicy. To dziwna, pozbawiona twarzy istota o wielkiej paszczy, wachlarzowatych uszach i czterech cienkich nogach sterczących z ciemnoniebieskiego, rurkowatego ciała. Latają za pomocą gargulcowatych skrzydeł; w zasadzie nie latają, a raczej pływają w przestworzach, jakby odbijając się od złapanych w powietrzu obiektów.
Typowy dorosły (zarówno samiec jak i samica) waży niecałe 227 kilogramów oraz mierzy 3 metry długości przy sześciu metrach rozpiętości skrzydeł. Samice są przy tym większe od samców.
Charakter[]
Charakter veserabów jest neutralny. Są z reguły łagodne, ale stają się agresywne kiedy wyczują potencjalną ofiarę - lub płochliwe, kiedy wyczują potencjalne zagrożenie lub coś nieznanego.
Zwyczaje[]
Veseraby są ślepe, ale posługują się echolokacją jak nietoperze. Mają ponadto wyborny zmysł węchu - ale można go zmylić np. tarzając się w ich odchodach. Między sobą komunikują się seriami krótkich, wysokich pisków i gwizdów. Pojawiają się czasem samotnie, ale zwykle trzymają się w parach lub stadach od 5 do 20 osobników. W stadzie przeważają samice - na jednego samca przypadają trzy samice i jeden młody (np. stado 10 osobników liczy 6 samic, 2 samce i 2 młode). Stadu przewodniczy największa samica.
Veseraby są mięsożerne; w locie chwytają małe ptaki i tym podobne ofiary. Atakują wszystko co wydaje im się zdatne do zabicia i zjedzenia, ale preferują jak najmniejsze i najłatwiejsze zdobycze. W międzyczasie lubią moczyć się w chłodnej wodzie, gdzie pływają aby wyczyścić się i ochłodzić. Dobrze się bawią nosząc jeźdźców i falują radośnie przy osiodłaniu.
Środowisko[]
Veseraby są naturalnymi mieszkańcami Planu Cieni. Do Faerûnu, na pustynię Anauroch, sprowadzili je handlarze Pomroki (czaromiotów z Thultanthar), ale nie zaadaptowały się do tego trudnego i suchego środowiska.
Relacje[]
Veseraby łatwo wytrenować i doskonale nadają się na powietrzne wierzchowce - wręcz lubią nosić jeźdźców na plecach. Te magiczne bestie są lubianymi wierzchowcami, ale oferowane są na sprzedaż tylko na bazarach Miasta Cienia. Handlarze czasem oznaczają swój towar poprzez założenie im na nogę miedzianych bransolet. Zwykle są tresowane przez Pomroki by latały w ścisłych formacjach bojowych na dużych wysokościach (w celu uniknięcia ataku z zaskoczenia ziemi). Ich najczęstszymi jeźdźcami są ludzie lub shadar-kai będący agentami tej organizacji.
Veseraba można przywołać czarem przyzwanie potwora o poziomie IV lub wyższym. Poziom V tego samego zaklęcia pozwala przywołać niebiańskiego veseraba.
Tresowanie[]
Młode są za sztukę warte 12 tys. sztuk złota na rynku, przy czym dojrzewają wolniej niż konie. Profesjonalni trenerzy biorą 4 tys. sztuk złota za wytresowanie jednego osobnika. Wytresowanie jednego na podniebnego wierzchowca wymaga zdania testu na obchodzenie się ze zwierzętami (15 dla młodego, 30 dla dorosłego). Trener może zmniejszyć wymaganą wartość o 5 (i czas treningu o połowę), używając zaczarowanej w tym celu uzdy. Raz oswojony ze swoim jeźdźcem, veserab staje się całkowicie oddany - do tego stopnia, że splunie trującą chmurą w twarz każdemu obcemu kto spróbuje go dosiadać.
Jako wierzchowiec[]
Ujeżdżanie veseraba wymaga egzotycznego siodła, ale sama czynność jest dość prosta - jego jeździec otrzymuje +2 do rzutów na ujeżdżanie. Veserab może atakować z jeźdźcem na plecach, ale ten nie może wykonywać własnych ataków dopóki nie powiedzie mu się test ujeżdżania.
Dla veseraba lekki ładunek waży niecałe 156 kilogramów, a średni - od 159 do 317 kg. Maksymalny ładunek dla typowego veseraba wynosi od 318 do 476 kilogramów.
Walka[]
Veseraby walczą zaciekle w obronie swych partnerów i potomstwa. Osoby które spróbują się do nich zbliżyć doświadczą ich płochliwości, ale też skłonności do obrony młodych. Veseraby preferują obezwładniać ofiary zionięciem, po czym nurkują z góry, gryząc i drapiąc. Polując, biorą na cel najmniejszą i najsłabszą ofiarę, w nadziei na łatwą zdobycz.
Broń naturalna[]
Przy wejściu do walki z pikowania, veserab od razu wykonuje pełny atak. Jeśli ten mu się powiedzie, może schwytać ofiarę tylnymi nogami i rozerwać ją, zadając dodatkowe obrażenia.
broń oddechowa[]
Veserab może (raz na 1k4 rundy) zionąć chmurą czarnej trucizny, która działa na obszarze stożka o długości 6 metrów. Atak ten działa analogicznie do czaru śmierdząca chmura i zalega w powietrzu przez 10 rund. (Zwykły wiatr rozwiewa chmurę w 4 rundy, a silny - w jedną rundę.) Same veseraby są odporne na zionięcie swoich pobratymców.
Żywe istoty przebywające na obszarze chmury muszą wykonać rzut obronny na Wytrwałość albo dostaną mdłości, które trwają od dwóch do pięciu rund po opuszczeniu jej. Ponadto chmura ogranicza do półtora metra przejrzystość na swoim obszarze. Istoty w chmurze zostają w niej ukryte, przez co wykonywanie przeciw nim ataków jest utrudnione.
Odporności[]
Veserab jest ślepy (co można wykorzystać w atutach czy umiejętnościach), ale używa echolokacji by dostrzegać obiekty na odległość 73 metrów. Przez swą ślepotę, veseraby są niewrażliwe na ataki spojrzeniem czy iluzje. Zaklęcie cisza wyłącza ich zdolność echolokacji, całkowicie oślepiając te istoty. Wciąż jednak dysponują silnym węchem.
Galeria[]
Różnice między źródłami[]
Chociaż według ich opisów i sposobu walki veseraby posiadają nogi, na ilustracjach wyraźnie ich nie mają.
W czwartej edycji veseraby pojawiają się też w Sembii, gdzie patrole z Daerlun używają ich jako wierzchowców. Ich zionięcie nie osłabia, a zatruwa i zadaje obrażenia ofiarom. Ponadto zapewniają swojemu jeźdźcowi odporność na trucizny.
Źródła[]
- Dragon Magazine #299 (2002; 3e)
- Anauroch: The Empire of Shade (2007; 3e)
- Forgotten Realms Campaign Guide (2008; 4e)