Wegepigmej (po prawej) z cierniakiem
Wegepigmej leśny
Wegepigmej jaskiniowy
Wegepigmeje (ang. vegepygmy), zwani też pleśniowcami albo pleśniakami to specyficzna forma pleśni, mająca postać niskiego, rozumnego humanoida. Z pozoru wegepigmeje przypominają nieco githyanki bardzo niewielkiego wzrostu (do 95 cm) i porośniętego roślinami. Z ich głów wyrasta natka przypominająca szczypiorek. Podobne liściowate macki porastają ich kończyny i tułów, natomiast dłonie są zakończone ostrymi, cierniowatymi szponami. Ich ciała zabarwione są podobnie do środowiska, w którym żyją - leśne szczepy mają brązową skórę i zielone macki, podziemne - szarą skórę i czarne macki. Nie posiadają mówionego języka - wydają jedynie specyficzne jęki. Między sobą komunikują się natomiast przy pomocy charakterystycznego stukania w swoje klatki piersiowe, kamienie i drzewa.
Wegepigmeje żywią się mięsem, nie pogardzając też padliną. W razie zagrożenia głodem atakują nawet mykonidy lub swoich pobratymców, bardzo rzadko uciekając się przy tym do kanibalizmu w obrębie własnego plemienia. Polują w kilkunastoosobowych grupach, dobrze wtapiając się w otoczenie, co pozwala i zaskakiwać potencjalne ofiary. Mimo to nie stosują wyrafinowanych zasadzek, preferując prostą walkę wręcz. Posługują się włóczniami, maczugami lub walczą przy pomocy naturalnych szponów. Wodzowie posiadają dodatkową broń - strzelają chmurami zarodników, które zatruwają, paraliżują i zabijają większość ofiar, które po śmierci przekształcają się w wegepigmeje. Istoty te są trudne do zranienia bronią kłującą i posiadają odporność i na większość czarów działających na umysł. W walce towarzyszą im cierniaki, traktowane na podobieństwo psów obronnych.
Są to istoty stadne - ich plemiona liczą sobie do trzystu osobników. Plemieniu przewodzi wódz, wspierany przez kilku zastępców. Za siedziby obierają sobie ciepłe, podziemne jaskinie lub kryjówki w najgęstszych zaroślach dzikich leśnych ostępów. Są bardzo czułe na punkcie swego terytorium. Harmonijnie koegzystują z okoliczną roślinnością. Na straży swych kryjówek stawiają nieraz wrzaskuny, które nie reagują na obecność wegepigmejów. W kryjówkach tych istot można też spotkać złogi rdzawej pleśni, której zarodniki również wywołują u humanoidów przemianę w wegepigmeja. Trzecim, oprócz pleśni i zarodników produkowanych przez wodza sposobem reprodukcji tych istot jest pączkowanie, które następuje jeżeli klan ma dostęp do dużej ilości pożywienia. Osobniki pochodzące z pączkowania są najmniejsze i dość długo się rozwijają. Wegepigmeje utrzymują dobre stosunki z mykonidami, którzy traktują ich jak wiejskich kuzynów.
Źródła[]
- Expedition to the Barrier Peaks
- Monster Manual II (1983)